8. Comares

[ad_1]

Het is een vakantie van hoogtepunten, dames en heren! Letterlijk genomen dan! Waar we tijdens onze eerste periode kennis maakten met het dorpje Zahara de la Sierra, en afgelopen week de beklimming van de Sierra de la Camarolos, zijn we gisteren het dorp Comares gaan bezoeken. Goeie grutten wat een avontuur!

De naam Comares komt uit het Grieks en betekend zoveel als “Hoog Kasteel op berg” en wordt ook wel “het balkon van de Costa del Sol” genoemd. Hier waren het dus niet de Moren die de hoogte opzochten maar de oude Grieken. Helaas voor hen viel het in de 8e eeuw toch in Moorse handen en de rest is geschiedenis.

Vanaf onze herberg in de bergen bij Alfarnatejo zien wij Comares al jaren liggen, met name ‘s nachts als ze daar de verlichting aan doen. Dus na 15 jaar werd het eens tijd om er een ritje naar toe te maken. Nu ligt Comares op een berg en niet eens zo hoog als andere dorpjes, maar de berg is nogal stijl en heeft last van diepe ravijnen. Iemand met een beetje serieuze hoogtevrees raad ik af om deze rit vanaf Colmenar te maken. Mijn man heeft doodsangsten uitgestaan terwijl ik in al die vijftien jaar hier in de bergen nooit zonder reden van de weg ben geraakt. Ok, die ene keer in Estepona, maar daar hebben we het verder niet over.

En het is ook wel begrijpelijk. De heenweg zou in overgeciviliseerde landen zoals het onze per direct worden verboden en worden afgesloten. Het zou niet eens meer een weg mogen heten. Maar hier malen ze daar niet zo om en trekt men in zijn eerste versnelling de berg op.

Een maal boven bleek het allemaal erg de moeite waard te zijn geweest en hadden we weer spectaculaire en adembenemende uitzichten en konden we onze b&b (bijna) zien liggen. De idyllische straatjes en huisjes vormden een mooi geheel. Veel Spaanser kunt ge het niet krijgen.

In een van de twee restaurants hebben we uiteindelijk toch goed gegeten. Handwarme porra (hmmm) vooraf en als hoofdgerecht hadden we Solomio a la Montillana. Dit smaakte naar zuur en reeds vergaan vlees, maar volgens de erbij geroepen ziedende chef-kok was dit de bedoeling. Het was door de wijn en knoflook dat dit zo smaakte. Maar ok, als we dat niet lekker vonden, kregen we wel wat anders. Er zaten nog wat Engelsen aan een ander tafeltje aan wie hij dit nog kon voorschotelen. De biefstuk die we daarna kregen was ontegenzeggelijk heerlijk en perfect gebakken. Hulde.

De weg terug via Riogordo bleek veel fijner en ik raad u dan ook aan bij een eventueel bezoek aan Comares via deze weg te rijden. De kans op neerstorten is hier veel kleiner.

Onze gastvrouw- en heer hadden enige tijd geleden ons verzocht om de honneurs waar te nemen tijdens de feria van Alfarnatejo omdat zij dan op visvakantie in Nederland zouden zijn. Dus togen wij in de avond naar voornoemd dorp en zagen dat de kinderkermis al aan het afbreken was en de kerk net aan het uitgaan. Wij zaten bij ons favoriete restaurant Los Pireneos Del Costa del Sol, alwaar het opvallend leeg was. Ja, drie Duitse dames ergens in een hoekje, maar meer ook niet. Omdat wij ondanks de biefstuk van die middag toch weer een behoorlijke trek hadden, namen we toch maar plaats aan een van de honderd tafeltjes. Men verwachtte nogal wat. 15 minuten later zat de tent tjokvol en ontstonden er lange wachtrijen. De feria was begonnen.

[ad_2]

Source