3. Het strand

28 juni 2016 Andy Grootens 0

Dag 3

Vandaag vroeg opgestaan om door middel van een rondje van 5 km hard (als in snel) te lopen om zo alle kicals uit de diverse Spaanse heerlijkheden te verwerken en zo doende de afname van mijn gewicht waar ik een klein jaar aan heb gewerkt niet in twee weken volledig ongedaan te maken.

Daarna even gecontroleerd of het stuwmeer er nog lag, en warempel, dat was gelukkig todavia het geval, waardoor wij deze reis niet voor Juan met de nombre corto hebben gemaakt. Het stuwmeer bleek echter nogal vol; ik schat zo’n meter of twee meer dan normaal. Het heeft hier namelijk in de maand mei perros y gatos geregend. En dat is mooi voor de watervoorziening en irrigatiekanalen en dergelijke, maar het gaat tevens enorm ten koste van de beschikbare vierkante meters playa! En om nou Madrid op te zadelen met hoog water gaat ook wat ver. Maar omdat het lunes was en de gemiddelde locale inhabitanten gewoon en el trabajo waren, waren er slechts een aantal paardenkoppen en andere quibissen op ons allerfavorietste strand(je) van de zon, meer en andere leuke dingen aan het genieten.

Het strand en ik hebben een haat-liefde verhouding. Ik kom er heerlijk tot rust en kalmte, maar mijn tere huidje kan niet zo heel goed tegen de felle sol vanwege het ontbreken van diverse pigmenten en mijn vroegere, door overerving verkregen worteltjesrood haar. Tot voor kort ging er dus altijd een jerrycan zonnebrandcrème mee en ook een parasol waaronder ik me dan in allerlei onmogelijke posities moest vouwen om maar alle beetjes schaduw te benutten. Tot voor kort! Want ahora heb ik een Sombrilla. Google het maar eens. Verzonnen door twee Australiërs die net als ik node op zoek waren naar een comfortabele hoeveelheid sombra. Echter, dat ding wat niet meer is dan wat tentstokken, scheerlijnen, zonwerend doek en haringen kost de lieve som van 190 AK (Aussie Knoeten) wat omgerekend sowieso buiten het budget valt en wordt trouwens ook niet overzeesch verzonden. Dus heb ik het een en ander van oude tenten, tweedehands marktplaats artikelen en een oud dekbed maar zelf in elkaar geflanst. Avondje achter Singer naaimachien en wat zeilogen gestanst en geslagen et voila, zie hier het resultaat. Hij doet het prima en ik ben er nu al aan gehecht.

Na het strand lekker kaas, worstjes, tapaatjes en de volledige voorraad rode wijn pastoor gemaakt, samen met Carmen, onze hospita en ik moet zeggen: met een paar glaasjes rood hulpmiddel komt dat Spaans vanzelf. Hasta mañana!

Woordenlijst:
Todavia – nog steeds
Nombre corto – dat kunt u zelf wel invullen, toch?
Playa – vamos a la
Perros – honden
Gatos – katten
Lunes – maandag
En el trabajo – aan het werk
Sol – zon
Sombra – schaduw
Sol y sombra, fameus tapasrestaurant te Breda
Ahora – nu
Et voila – geen idee, is frans en hoort hier eigenlijk niet thuis
Hasta mañana – Tot morgen!

2. San Martin de Valdeiglesias

28 juni 2016 Andy Grootens 0

Op de tweede dag van ons zoals nu al blijkt veel te kort verblijf in het zonovergoten Spanje hebben we voornamelijk uitgerust van de inspannende en uitputtende reisdag die benodigd was om ons te kunnen laten overgieten. Bovendien is mijn wettige en lieftallige echtgenoot nog niet helemaal hersteld van het hardnekkig griepje dat ‘ie onder zijn leden heeft, dus kan ik slechts meldden dat we niet bijzonder veel uitgevoerd hebben vandaag.

Ik zal u dus eens wat vertellen over het gebied waar wij vertoeven. San Martin de Valdeiglesias ligt in de provincie Madrid, maar ook in de autonome regio Madrid. Dat is om het makkelijk te maken. Spanje heeft namelijk 17 autonome gebieden zoals dus Madrid, maar ook Catalonië, Aragón en Calicië om maar eens een paar bekende te noemen. Die gebieden zijn destijds door ene Franco ingesteld om toch een eenheid binnen Spanje te creëren en te voorkomen dat men met nog een burgeroorlog elkaar het kot uit zou vechten. Is deels misluk, maar heden tendage lijkt het allemaal koek en ei. Nadeel is dat iedere regio een eigen regering en bestuur heeft, dat het vlotjes uitvoeren van nationale wetten en ambitieuze plannen enigszins vertraagd en belemmert.

San Martin de Valdeiglesias ligt op ongeveer een uurtje ruiden van de stad Madrid en is bekend om zijn middeleeuws kasteel en vast wel nog iets maar dat schiet me zo niet te binnen. Oh ja, toch. De mooie kerk die op dit moment gebruikt wordt als ooievaarsnest. Het kasteel is begin deze eeuw volledig gerestaureerd en er worden tentoonstellingen gehouden, alsook concerten en toneelvoorstellingen. Tevens zijn er plannen om er een wijnmuseum te vestigen, alleen wacht men nog op toestemming en subsidies uit Madrid. En of dat nu van de stad, de provincie of het regionaal bestuur moet komen is niet helemaal duidelijk.

Verder is het deze tijd van het jaar bloedverziekend heet met zo’n 36 graden in de schaduw, maar daar hebben we mee leren omgaan en doen gezellig mee met de Spanjolen en hun fijne gewoontes als de siësta en de tapas. Hopelijk maken we morgen wel iets mee, want om nu nog meer uit te weiden over de Spaanse staatsinrichting lijkt me een beetje vermoeiend.

1. Vakantie!

26 juni 2016 Andy Grootens 0

U zult er niet van opkijken, lieve vrienden, dat wij wederom huis en haard achter ons hebben gelaten om tijdelijk onze tijd in beter en warmer oorden door te brengen, hetgeen doorgaans vakantie wordt genoemd; een activiteit die wij zo vaak mogelijk plachten te ontplooien, welke echter afgeremd wordt door arbeid en andere werkzaamheden die zodoende een meer frequenter uitvoering belemmeren, alsmede vaak ontoereikende saldi op diverse bank- en spaarrekeningen. Maar het is weer de tijd van het jaar, en heel toepasselijk is laatstleden mei het vakantiegeld gestort dus we kunnen weer!

Verwacht echter dit keer geen reisverhalen over spannende rondreizen door onherbergzame en ontoegankelijke gebieden. Dit jaar zijn we twee weken op eenzelfde locatie, welke u zich wellicht nog herinnert uit de vertellingen van de rondreis in Spanje van vorig jaar, waarover ik u toen uitgebreid verslag heb gedaan en we zijn neergestreken bij Carmen, over wie niets dan goeds, want zij leest dit ook (weliswaar via een vertaal app, dus ik heb wat speelruimte) en deze hartelijke vrouw heeft haar fraaie appartement weer twee weken aan ons verhuurd. En vanaf deze landelijk gelegen finca zullen we onze avonturen met u delen. Tenminste, ik hoop dat er wat gaat gebeuren of dat er iets zal plaatsvinden anders zal het een muy abburido verslag gaan worden.

U ziet, de 38 lessen Spaans die wij van de Colombiaanse schone, ella se llama Luz uit Rijen hebben genoten, hebben inmiddels hun vruchten afgeworpen en wij kunnen tegenwoordig (en uitsluitend in tegenwoordige tijd) onszelf met iets meer dan manos y pies uitdrukken en communiceren vlotjes in diverse Spaanse dialecten. Vaak helaas juist net het verkeerde, waardoor voornoemde handen en voeten, en soms ook andere lichaamsdelen, toch zeer handige hulpmiddelen blijken.

Inmiddels is de eerste dag weer achter ons, maar daarover viel slechts te melden dat het druk was op het vliegveld te Brussel en het lang wachten was bij het automobielverhuurbedrijf, daar er vier (4!) boerse Spaanse señora’s het allevier niet eens waren met het meisje achter de balie en er steeds na ieder telefoontje naar het hoofdkantoor van het moederbedrijf een nieuwe discussie op gang kwam en er weer overnieuw onderhandeld en overlegd moest gaan worden. Toen eindelijk een overeenkomst was afgesloten, bleek de kleur weer niet goed. En omdat de kantoorbemanning slechts uit twee jongedames bestond waarvan één overduidelijk pas sinds een dag of twee werkzaam in de autoverhuurbranche was, duurde het een en ander wat langer dan gebruikelijk. Maar nadat ik uiteindelijk weer vakkundig een pierna was uitgedraaid, want in tegenstelling tot opschieten en vlotjes afhandelen kunnen ze dat dan weer wel, reden we om twee uur a las tarde op de snelweg richting San Martin de Valdeiglesias dat gelukkig al vanaf het vliegveld goed staat aangegeven, want het systema de navigacion liet ons behoorlijk in de steek. Ik hoop voor de lange rij wachtenden achter ons dat de vier dames inmiddels hun felbegeerde coche hebben kunnen bemachtigen.

Het verrukkelijke weer maakte de achter ons liggende reisdag al snel weer goed en de ontvangst in San Martin de Valdeiglesias was allerhartelijkst en al snel kon ik mijn hangmat optuigen voor een verlate siësta. Men moet zich immers zo snel mogelijk aanpassen en de gebruiken van het gastland in acht nemen.

Komende twee weken voor ons geen br-, n- of spexits, e- of andere k’s, of onhebbelijke en deprimerende nieuwsberichten. Maakt u zich geen zorgen: wij redden ons wel. Ik houd u op de hoogte!

Woordenlijst Spaans
Finca – boerderij
Muy abburido – dodelijk saai
Ella se llama – zij heet
Mano – hand
Pie – voet
Pierna – been, echter in dit verband: poot
Señora – Spanjaard van de vrouwelijke kunne
A las tarde, ergens in de middag. Zo tussen een en zeven, half acht. Ruim begrip.
Systema de navigacion – Nieuwerwets apparaat dat het Beste Boek Van De Weg (ANWB isbn 963783976) langzaam maar zeker vervangt.
Coche – auto
Siësta – middag- of schoonheidsslaapje
Valdeiglesias – Valleikerken. Dat leg ik nog wel eens uit.