Na alle feestelijkheden in de verschillende dorpen zijn we een een dag naar het strand te Malaga gegaan om eens flink gezandstraald te worden want er stond een stevige zuidwester en dat is fijn voor de in grote getale aanwezige kitesurfers maar voor ons toch iets minder plezant. Maar wij kennen onze plekjes en wisten dat er een inham is waar je beschut tegen de wind lekker kan bakken. Toen het eind van de middag ook nog begon te regenen zijn we maar weer richting de herberg gegaan waar we kennis maakten met een aantal nieuwe gasten die hier voor het beoefenen van hun wandelsportliefhebberij een arrangement hadden geboekt. Het was natuurlijk niet mogelijk om hen net zo’n warm onthaal te geven als dat wij hebben ontvangen, maar we hebben dat met een paar flesjes wijn en wat kaas en worst toch redelijk weten te benaderen en zo weer eens nieuwe vrienden gemaakt. Ik mag wel stellen dat El Aguila Libre verantwoordelijk is voor een hoop vrienden zoals Arend en Denise zelf maar ook Conny en Johnny, Bart en Annemiek, Peter en Natas, Steve en Linda, Deutsche Peter, Ben, Evita Hennie en Pieter, Toos en Herman, en nu ook Cees en Maarten, twee superaardige mannen die net als wij ook van een goed glas houden. Net als al die anderen trouwens.
Het zal u inmiddels niet zijn ontgaan dat wij gisteren levensgevaarlijke toeren hebben uitgehaald door El Caminito Del Rey te bewandelen. Vrij vertaald heet dit Het Koningspad omdat Koning Alphonso de zoveelste er een keer naar heeft gekeken en een lintje doorgeknipt. Niet dat hij het zelf belopen heeft; nee, daar had ‘ie personeel voor. Hij had trouwens een aanzienlijke hoogtevrees dat een wandeling over dit pad niet ten goede komt omdat het op zo’n 100 meter hoogte langs een klif on over een kloof loopt. “Wat een gekken” hoor ik u denken, maar in vroeger dagen kon men door dit pad zo’n 40 km afsnijden van de route Malaga – Anquetera. Dat scheelt nogal als ge te voet of per paard bent. Anyway. Wij dus over dat pad en dan moet u weten dat de hoogtevrees van mijn echtgenoot vele malen groter is dan die van zijne majesteit Alphonso. Maar hij heeft het dapper volbracht al stond het zweet hem in de handen en waar al niet meer. En er zijn mooie plaatjes van en daar deden we het voor.
Daarna nog wat sightseeing in Campillos en Villanueva del Rosario dat precies aan de andere kant van de berg van Aguila Libre ligt. In Campillos konden we geen menu del dia krijgen maar alleen a la carte. We dachten dat ons wel weer een poot zou worden uitgedraaid, maat niets bleek minder waar. Voor het lieve bedrag van 17 en een halve Spaanse euro’s hebben we met zijn tweetjes er een heerlijk 3 gangen lunch genoten. Kom daar nog maar eens om heden ten dage!
