[ad_1]
Even geleden was ik tegen goede vriendin Ilse, de leukste barvrouw van Breda e.o. aan het pochen dat we weer op vakantie gingen. “Oh wat gezellig” zei zij opgewekt. “Ik toevallig ook”. “O ja? Waar naartoe dan?” “Naar Zuid-Spanje.” zei ze. “Nou dat is toevallig wij ook. Misschien komen elkaar wel tegen.”
Nu is het bijna onmogelijk om elkaar in zo’n uitgestrekt land vanzelf tegengekomen dus hebben we de spontane ontmoeting een handje geholpen. Omdat wij vrij mobiel in onze huurauto door Spanje bewegen konden we met gemak even na onze stranddag bij Ilse langs wippen.
In het pittoreske Torremolinos spraken we af in Playa beach club Miguel. Ondanks de Spaanse aandoende naam troffen we hier de fine fleur van gepensioneerde pensionado’s, expats, al dan niet tijdelijke immigranten en vakantievierders van Hollandse komaf. Wij waren wat verlaat en omdat deze lieden zich strikt aan de Spaanse horecaregels houden, waren de meesten al poepzat toen wij ons eerste wijntje bestelden. Ons Ilse zat er ook net en we hebben gezellig een avondje samen gekeuveld over alles en iedereen in de Bredase scène. Ja, de kans is groot dat u ook over de tong bent gegaan!
Weer terug thuis zaten onze oppashondjes Feliz en Uk al te wachten op hun snoepjes (ze krijgen ondanks de uitdrukkelijke instructies betreffende de limiet van één, er per dag toch stiekem twee).
Daarna op tijd naar bed, want in verband met de afwezigheid van de herbergier en zijn lieftallige vrouw dienen we zelf onze eitjes te koken en koffie te zetten. Het lijkt allemaal rozengeur en maneschijn, maar het is hard werken voor Patrick!
[ad_2]
Laat een reactie achter