Dag 8

[ad_1]
Kroatië

Dag 8

De eerste week van onze vakantie zit erop. En wat een week! We hebben hier op Korčula een zeer bijzondere vakantie gehad. Dat komt met name door de locatie van ons minihuisje, de tuin en de omgeving. Ik weet zeker dat we hier nogmaals naar toe terug gaan, al is het maar om te kijken of de meloenen al rijp zijn. Maar eerst staat er nog een ruime week op het eiland Hvar voor de boeg.

Dus voor dag en dauw moesten we de stede verlaten en stond de taxi al voor het erf te wachten om ons naar de haven te brengen. Ook nu nog woei het flink en er stond een flinke deining. De ochtendstond had goud in de mond, zoals u op de foto’s kunt zien en de heen-en-weerboot kwam bijna op tijd.

Het bleek een schip van het type snelle katamaran en eenmaal aangemonsterd zaten we nauwelijks of de kapitein gaf volle kracht vooruit. Dus dat ging met een stevige vaart recht op de wind, waardoor we flink heen en weer werden geschud. Ik schat (en zag op de Windfinder app) dat de golven tussen de 0,7 en 1,1 meter hoog waren en we maakten rake klappen. Op de kermis zou u ervoor betalen. In een katamaran ben ik er dan toch niet gerust op, en hoopte dat de scheepsbouwers dat middenstuk goed verstevigd hadden zodat de kans op een schipbreuk minimaal was, en het liefst te verwaarlozen.

Nu ben ik als amateurzeiler en voormalig employee van de Koinklijke Marine wel wat gewend, maar toch kwamen we wat gammel aan in de haven van Hvar. We hadden vanwege het vroege en onmenselijke tijdstip nog helegaar geen kans gezien een ontbijtje te nuttigen. Dus liepen we maar meteen naar de bakker die al open was voor een croissantje. Nu is Hvar een mondaine en hippe stad en liggen er de duurste jachten ter wereld, maar een croissantje gaar bakken kunnen ze niet.

We zijn hier al eens meer geweest en ook voor deze stad geldt dat er heel veel op toerisme is ingesteld. Maar Hvar om 7 uur ’s ochtends is schitterend en heerlijk rustig, echter onze gesteldheid en vermoeidheid belette het ons nog een stap verder dan de bushalte te zetten, waar de bus naar Stari Grad ons stond op te wachten.

Een half uurtje later waren we dus veel te vroeg op bestemming en Sande, onze herbergierster lag nog op een oor, en die hebben we dus bruut wakker gebeld. Natuurlijk mochten we onze bagage tijdelijk in de serre stallen zodat we wat vrijer in beweging waren. Zodoende konden we een rondje maken langs de voor ons bekende plekken. Na het enorme ontbijt van omeletten en toast met verse jus, hebben we maar wat spullen verzameld om de tijd op een van de baaitjes van Stari Grad te doden.

Na de lunch konden we in het appartement terecht. Het was een warm weerzien want we hebben hier vier jaar geleden ook al eens gelogeerd, maar wat een luxe! Warm en koud stromend water, 220 volts op diverse plekken en we konden gewoon met twee man in een kamer zonder elkaar in de weg te lopen of malkander schade aan te richten.

Maar geen tuin. Dat is dan wel jammer, maar we kijken vanaf ons balkon uit over de kop van de haven en dat is ook mooi.

Na het afhandelen van alle formaliteiten en het huren van de scooters zijn we naar Vrboska gereden waar we ons de komende dagen zullen vervelen op het strand.

[ad_2]

Source