Alfarnatejo – dag 4

Wie wel eens naar het kookprogramma “Dagelijkse Kost” kijkt dat door de populaire Vlaamse kok Jeroen Meurs wordt gepresenteerd op Één, de voormalige BRT1, weet dat hij deze zomer zijn kookkunsten op diverse plaatsen in Spanje vertoond, en een tijdje terug was dat in Archidona dat slechts een half uurtje rijden van ons vandaan is. Hij deed dat vanaf een van de restaurants op een pitoresque pleintje en dat wilde ik wel eens met eigen ogen gaan aanschouwen. 

De route hier naar toe ging langs de prachtige bergen en valleien bij Vilanueva de Trabuco en dat slingerde nogal dus mijn man kwam misselijk aan en kon het ontbijt maar nauwelijks binnenhouden. Gelukkig deed de wandeling naar het dorpscentrum hem goed en was het zo weer over.

Maar goed, het ging om het Plaza Ochavada, een achthoekig plein dat in de uitzendingen een sfeervolle uitstraling tentoon stelde en waar je goed kon eten en lekker kon drinken. Nou, ik kan u vertellen: op de televisie is niets wat het lijkt! Er waren twee restaurant op het plein en die waren allebei dicht, en een daarvan waarschijnlijk permanent. 

Daarnaast was er het plaatselijke VVV en het gemeentehuis. Maar het was 14.00 uur geweest dus: gesloten.  Het was er maar een doodse bedoening. Ik heb er toch maar een fotootje van getrokken en toen zijn we in de aanpalende hoofdstraat bij een restaurantje gaan eten.

U kent het wel; het menu del dia, vertaald is dat het menu van de dag dat traditioneel voor de werkende mens in het leven is geroepen zodat hij snel de inwendige mens kan versterken en daarna de resterende tijd van zijn siësta kan benutten waar deze voor is bedoeld: slapen en uitrusten. Gelukkig presenteert men dit ook voor de toeristen. Enige nadeel is dat het menu wordt voorgelezen door de camarero en het liefst met een zo zwaar mogelijk accent in een onnavolgbaar tempo. Gelukkig was onze ober ons goed gezind en sprak hij duidelijk de gerechten uit, waar wij alsnog niets van konden bakken en bestelden we maar wat. Het viel niet tegen: paella, soep, kip van de gril en een gebakken varkenslapje met cheesecake toe. Een lichte lunch dus.

Het volgende gedeelte van deze dagtrip was het Laguna de Fuente de Piedras, een zoutmeer in een beschermd natuurgebied waar zich een uitzonderlijk grote kolonie roze flamingo’s bevind. Is zelfs op het nieuws geweest. Dus wij daar naar toe.

Om deze en de honderden andere vogels en dieren die hier gehuisvest zijn niet teveel van slag te maken is het gebied afgezet en zijn er voor € 3,- begeleide tours waarbij de gids u alle ins en outs van de flamingo’s verteld. Maar u raad het al: het bezoerscentrum is in de maand augustus alleen ‘s ochtends geopend en stonden we voor een gesloten deur. Gelukkig was er een observatiepost waar we de vogalan wel konden zien, zij het van nog best een redelijke afstand. Gelukkig had ik mijn verrekijker bij de hand en was deze trip ook niet helemaal voor niets geweest. 

Zo doende zat het uitstapje erop en keerden we terug naar herberg El Aguila Libre waar we het nieuwe terras hebben geopend en we werden we vergast op een uitgebreid diner.

En om klokslag 00.00 uur was het ineens 30 augustus en dus de verjaardag van mijn echtgenoot, en wel zijn 50e editie. Dat hebben we nog even gevierd. Met wijn.

 

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*