Wat is dat toch heerlijk wakker worden, lieve vrienden. Broek aan, koffie zetten en lekker buiten genieten van een ontbijtje in de opkomende ochtend. We zouden het vaker moeten doen, maar ja, ik heb begrepen dat de temperaturen vandaag in Nedeland en omstreken van typisch Hollandse aard waren, en dat zelfs die man die uit liefhebberij in water met ijsklontjes slaapt een extra dekentje uit de kast had gehaald.
Na een fijne ochtendwandeling richting de biobakker die zijn brood hier in het dorp op hout gestookte ovens bakt kwamen we ook langs een weitje met lieve en schattige biggetjes al dartelend in de ochtendzon. Moeder de zeug was waaks en allert en voorkwam dat ik een nieuw knuffelhuisdier mee huiswaarts zou nemen. Gelukkig had de bakker ook troost-pastelroom gebakjes dus is dat allemaal nog goed gekomen.
Vanwege het feit dat dit uitje pas heel erg last minute is geboekt heb ik me niet goed voor kunnen bereiden om mij het Portugees een beetje eigen te maken, hetgeen resulteert in een hardnekkig “gracias” en volmondig “hasta luego” in plaats van het gebruikelijke “obrigado” en “até brev”. Ze moeten het mij ook maar niet kwalijk nemen, want ondanks dat ik een redelijke basis Spaans machtig ben, lijkt het Portugees in niets daarop. Deze taal is verwant aan het Oud-Romaans, Duits, Zweeds, Pools, Schots, Gronings en een beetje Russisch. Althans, zo komt het op mij over. Maar met onze handen en voeten komen we echter een heel eind. Zo kon Patrick zonder met zijn ogen te knipperen foutloos een slof sigaretten bestellen bij de zus van Fonseca die handelt in tijdschriften, rookwaren en wierookstokjes.
De ochtend was dus weer nuttig besteed en was het tijd voor het middagprogram: luieren aan zee. Inmiddels zijn wij daar door jaren van oefening beiden heel bekwaam in geworden en kunnen we dat ondanks alle ellende uren volhouden. Gisteren hadden we zoals vermeld een voorproefje en had ik met mijn klein teentje voorzichtig de temperatuur van de Middellandse Zee bepaald. Vandaag de stoute schoenen uitgetrokken en een plons in het koude nat genomen. Voor de foto natuurlijk want het viel mee, maar ik was na 10 seconden toch redelijk onderkoeld en voelde het gevoel uit mijn benen wegtrekken. Maar op het strand gold een gevoelstemperatuur van 23° en was ik in geen tijd weer opgewarmd zodat ik mezelf ongegeneerd in een middagdutje kon storten.
Voor de avond stond een bezoekje aan Domingos op het programma. De Kip, zo wordt hij hier ook wel genoemd, want hij heeft alleen kip op het menu. Met friet. En de kip wordt op zeer hete grill in 53 seconden zwart geblakerd zodat ie nog lekker sappig is. Zalig! Echter gaat het kennelijk weer erg goed met de Algarfse economie want De Kip is op zater- en zondagavond gesloten. Gelukkig was onze andere favoriet Lopu wel open en ondanks dat het niet op het menu stond, kon ik hier wel een heerlijk kippetje bestellen. Dat kan hier gewoon. Jammie!
