[ad_1]
Goeie grutten! Het kan vriezen of het kan dooien zeggen ze wel eens. Na die mooie zonnige dag werden we gisteren bijkans het eiland afgewaaid, zo hard stormde het. Nu had ik gelezen dat het eiland diverse klimaatzones kent, dus dat verklaart het grillige weerbeeld, maar gisteren zei een vaste bewoonster van het eiland dat dit weer toch ook wel een beetje vreemd was.
Echter, op het strand, in de luwte van de stormkering was het prima uit te houden. Tot een uur of vijf, toen trok het dicht en zijn we thuis beschutting gaan zoeken. Des avonds goed gegeten bij Don Nogwat. De gamba’s ajoli waren subliem en het stoofje van geit was overheerlijk!
Vandaag was het weer zo’n dag en dus zijn we de vulkaan opgewandeld. Zoals gezegd heeft La Palma 5 klimaat- en vegetatiezones, en kan het weer 500 meter verder totaal anders zijn. Mede ook vanwege de hoogteverschillen, zijn er andere weerbeelden. Wij zitten in Casa Mosaica op 423 meter boven de zeespiegel, en dat is volgens een deskundige die wij in het restaurant troffen net te hoog. Tot 300 meter geldt hier de regel, is het prima. Alles daarboven is te koud.
Maar dus, wij zijn de storm, die ook andere delen van Europa teisterde ontvlucht door op de vulkaan achter ons te gaan wandelen. Geen zuchtje wind daar. Het was even een flinke tippel, maar we hebben de krater gezien een heel veel Duitse mevrouwen met halflange broeken, stevige kuiten en wandelschoenen en zelfgeknipte kapsels. Ik weet dat ze Duits zijn vanwege hun aanhoudend geklets tegen hun grijze echtgenoten die er mistroostig achteraan sjokten. Er zijn er hier echt heel veel van. De eerder geciteerde deskundige wist te vertellen dat van oudsher de Canarische Eilanden heel erg in trek zijn bij onze oosterburen. Waarvan akte.
Echter was er ook veel moois waar te nemen, en waren er overweldigende vergezichten en de temperatuur was aangenaam. Soms kwam er een vlaag warme lucht voorbij bezwangerd met de geur van tien miljoen grove dennen, die hier op de vulkaanwanden welig tieren. We zijn ook nog op zoek gegaan naar de Cascada de los Colores (de gekleurde waterval) maar toen het pad minder dan 30 cm breed werd en de afgrond meer dan 1500 meter, zijn we verstandig als wij zijn, omgedraaid. Er stond een bordje met “Peligrosso” en dan weet je het wel!
Ook vandaag weer bij Don Hoeheetieookalweer gegeten. Dit uit pure noodzaak omdat het zondag was en de plaatselijke horecaf zelf de bloemetjes aan het buitenzetten was.
P.S. Even teruggezocht; het restaurant heet Don Escaldón. Aanrader!
[ad_2]
Laat een reactie achter