Dag 1
Op de barbaarse en onmenselijke tijd van 03.00 uur luidde onze wekker het begin van onze vakantie in. Na een overbodige laatste controle (want tandenborstel vergeten) van de bagage en andere niet onbelangrijke stukken bracht Jaap die onze residentie bewaakt ons naar Zaventem waar we zonder noemenswaardige tegenstand op tijd het luchtruim kozen. Met de huidige energievoorzieningen op de Belgische luchthavens mag dat een wonder heten.
Omdat we vroeg vlogen, kwamen we ook lekker op tijd aan in Santiago de Compostella, een bedevaartsoord vernoemd naar Sint Jacob, een van de apostelen van Christus, die ook wel de Morendoder werd genoemd, wiens stoffelijk overschot na zijn onthoofding in Palestina (u ziet, het is van alle tijden) per boot de zee op werd gestuurd en zodoende aanspoelde op de Galicische kust, alwaar men hem op een berg heeft begraven. Zoals te doen gebruikelijk in die tijd verrees er een basiliek en zo had men een bedevaartsoord alwaar men volgens de overleving te voet naar toe moet pelgrimeren. Het verbaast u waarschijnlijk niet dat wij gewoon de bus hebben gepakt.
De locale bevolking heeft de legende serieus genomen en hier handig op ingespeeld en het mooie oude centrum ingericht naar de behoefte van de duizenden veelal bejaarde toeristen door er honderden souvenierwinkeltjes met Chinese prullaria en evenzoveel toeristenrestaurants met allemaal hetzelfde toeristenmenu op iedere beschikbare vierkante meter te plempen, hetgeen ongetwijfeld goed is voor hun inkomen, maar het voor ons een hachelijke onderneming werd om deze meute te ontvluchten en een eetgelegenheid te vinden waar het niet vol zat met Engelsen, Amerikanen, Japanners, Duitsers, Hollanders en ander gespuis, maar wat ons uiteindelijk wel is gelukt op aanwijzing van onze hospita, een jonge studente die haar gehorige jaren 80 en geheel volgens de laatste Ikea-mode ingerichte appartement via een gerenomeerde b&b bemiddelingssite aan ons voor €35 heeft verhuurd.
Ten 22.00 uur kwamen we in een vrijwel leeg etablissement en op de vraag aan de ober van dienst of er een tafel voor twee beschikbaar was, werd toch eerst het reserveringenboek geraadpleegd. Niet geheel onterecht want een half uur later zat het restaurant propvol met Spaanse localio’s die hun diner kwamen verorberen.
Te slotte nog een afsluitend biertje op het terras genuttigd temidden van dronken Amerikanen en daarna de pelgrimstocht naar de kamer aangevangen.
