Dag 4 en 5
Ja lieve lezers en lezeressen, u leest het goed: vandaag een verslag over twee dagen. Niet dat ik mij er met een Jantje van Leiden vanaf wil maken, maar ik kan u zeggen dat wij dag 4 niets gedaan hebben dan koffie gedronken, gegeten bij het gezellige El Pijama’s en afgesloten met een leuke fles van een lokale viñorette. De overige beschikbare tijd hebben we besteed aan luieren en nietsdoen op ons heerlijk terras dat van alle gemakken is voorzien, zoals ligbedden en zitstoelen alsmede een tafel en een parasol. Ons uitzicht over de boomgaard verveeld vooralsnog geen moment; sterker nog het is een en al spektakel en entertainment. Ik zal er wat meer over vertellen.
Finca El Parral ligt net buiten San Martin de Valdeiglesias in een reservaat voor vogels. Dat houdt in dat mensen door internationale én Spaanse wetten gedwongen de vogels met rust moeten laten op straffe van geldboetes en lijfstraffen bij herhaling. Het is hier dan ook een komen en gaan van diverse soorten gevleugelde vrienden, want die hebben inmiddels wel door dat van die rare snuiters niets te vrezen valt. Van huismussen (Passer domesticus) tot keizersarenden (Aquila adalberti) en van de zwarte specht (Estorino) tot de steenuil (Mochuelo). Het gerucht gaat de ronde dat hier zelfs een wielewaal is waargenomen, maar dat kan ik nog niet bevestigen. Zelf hoop ik nog eens een hop te kunnen spotten; een vogel die ik slechts van tekeningen en foto’s ken.
Het hier dus een komen en gaan van de diverse flierefluiters, hetgeen ook de nodige spanningen met zich meebrengt. Zo bedacht een mussenjong om vanmiddag het nest te verlaten, hetgeen duidelijk geen voed idee bleek. Na de landing kan het beestje nauwelijks meer dan 10 cm van de grond komen. De ouders en diverse ooms en tantes probeerden met alle macht het kind middels een spoedcursus vliegen voor beginners de techniek van het vliegen bij te brengen, maar ik heb sterke twijfels of dat nut heeft gehad. De steenuil was namelijk al vroeg wakker vanmiddag….
U ziet: never a dull moment hier. Tomas, het Spaanse boertje waar u al eerder kennis mee maakte en die hier de moestuin en de paarden verzorgt ( en overigens niet echt 106 is, maar veel zal het niet schelen) wist ons te vertellen dat afgelopen nacht een wild zwijn heeft ingebroken in de moestuin om eens heerlijk door de vochtige aarde te woelen, daarbij de pas aangeplante komkommers niet ontziend. Tomas is een echte dierenvriend, hij verteld me van alles over de vogels (heb ik het idee, ik ben zijn tongval nog niet echt gewend) maar van zijn moestuin moeten ze afblijven! Hij heeft terstond het hek van 25cm met 2 cm verhoogt. Dat zal ze leren!
Dan is er natuurlijk nog Millie, het zusje van Pillie die kort voor onze aankomst het tijdige met het eeuwige inruilde door zich achter een autoband te verstoppen, en Millie ziet in ons een waardig alternatief voor haar zuster en een adequate therapie voor de verwerking van het gemis. En wie zijn wij om het koddige katje niet buitensporig te verwennen met kaasjes en worstjes. Ik hoop dat u dit wel stilhoud tegenover Frenkie, onze eigen poes. Zij is nogal jaloers van aard en kan mogelijk overgaan op sancties tegen onze terugkeer over tweeëneenhalve week.
Morgen kom ik nog even terug op dag 3 omdat we toen ook nog wat hebben meegemaakt, maar dat zou nu te lang duren om te verhalen. Ik hoop dat u hierdoor niet in de war raakt; ik zal steeds duidelijk de dag boven aan het stuk vermelden.
¡Saludos y hasta mañana!
