U zult er niet van opkijken, lieve vrienden, dat wij wederom huis en haard achter ons hebben gelaten om tijdelijk onze tijd in beter en warmer oorden door te brengen, hetgeen doorgaans vakantie wordt genoemd; een activiteit die wij zo vaak mogelijk plachten te ontplooien, welke echter afgeremd wordt door arbeid en andere werkzaamheden die zodoende een meer frequenter uitvoering belemmeren, alsmede vaak ontoereikende saldi op diverse bank- en spaarrekeningen. Maar het is weer de tijd van het jaar, en heel toepasselijk is laatstleden mei het vakantiegeld gestort dus we kunnen weer!
Verwacht echter dit keer geen reisverhalen over spannende rondreizen door onherbergzame en ontoegankelijke gebieden. Dit jaar zijn we twee weken op eenzelfde locatie, welke u zich wellicht nog herinnert uit de vertellingen van de rondreis in Spanje van vorig jaar, waarover ik u toen uitgebreid verslag heb gedaan en we zijn neergestreken bij Carmen, over wie niets dan goeds, want zij leest dit ook (weliswaar via een vertaal app, dus ik heb wat speelruimte) en deze hartelijke vrouw heeft haar fraaie appartement weer twee weken aan ons verhuurd. En vanaf deze landelijk gelegen finca zullen we onze avonturen met u delen. Tenminste, ik hoop dat er wat gaat gebeuren of dat er iets zal plaatsvinden anders zal het een muy abburido verslag gaan worden.
U ziet, de 38 lessen Spaans die wij van de Colombiaanse schone, ella se llama Luz uit Rijen hebben genoten, hebben inmiddels hun vruchten afgeworpen en wij kunnen tegenwoordig (en uitsluitend in tegenwoordige tijd) onszelf met iets meer dan manos y pies uitdrukken en communiceren vlotjes in diverse Spaanse dialecten. Vaak helaas juist net het verkeerde, waardoor voornoemde handen en voeten, en soms ook andere lichaamsdelen, toch zeer handige hulpmiddelen blijken.
Inmiddels is de eerste dag weer achter ons, maar daarover viel slechts te melden dat het druk was op het vliegveld te Brussel en het lang wachten was bij het automobielverhuurbedrijf, daar er vier (4!) boerse Spaanse señora’s het allevier niet eens waren met het meisje achter de balie en er steeds na ieder telefoontje naar het hoofdkantoor van het moederbedrijf een nieuwe discussie op gang kwam en er weer overnieuw onderhandeld en overlegd moest gaan worden. Toen eindelijk een overeenkomst was afgesloten, bleek de kleur weer niet goed. En omdat de kantoorbemanning slechts uit twee jongedames bestond waarvan één overduidelijk pas sinds een dag of twee werkzaam in de autoverhuurbranche was, duurde het een en ander wat langer dan gebruikelijk. Maar nadat ik uiteindelijk weer vakkundig een pierna was uitgedraaid, want in tegenstelling tot opschieten en vlotjes afhandelen kunnen ze dat dan weer wel, reden we om twee uur a las tarde op de snelweg richting San Martin de Valdeiglesias dat gelukkig al vanaf het vliegveld goed staat aangegeven, want het systema de navigacion liet ons behoorlijk in de steek. Ik hoop voor de lange rij wachtenden achter ons dat de vier dames inmiddels hun felbegeerde coche hebben kunnen bemachtigen.
Het verrukkelijke weer maakte de achter ons liggende reisdag al snel weer goed en de ontvangst in San Martin de Valdeiglesias was allerhartelijkst en al snel kon ik mijn hangmat optuigen voor een verlate siësta. Men moet zich immers zo snel mogelijk aanpassen en de gebruiken van het gastland in acht nemen.
Komende twee weken voor ons geen br-, n- of spexits, e- of andere k’s, of onhebbelijke en deprimerende nieuwsberichten. Maakt u zich geen zorgen: wij redden ons wel. Ik houd u op de hoogte!
Woordenlijst Spaans
Finca – boerderij
Muy abburido – dodelijk saai
Ella se llama – zij heet
Mano – hand
Pie – voet
Pierna – been, echter in dit verband: poot
Señora – Spanjaard van de vrouwelijke kunne
A las tarde, ergens in de middag. Zo tussen een en zeven, half acht. Ruim begrip.
Systema de navigacion – Nieuwerwets apparaat dat het Beste Boek Van De Weg (ANWB isbn 963783976) langzaam maar zeker vervangt.
Coche – auto
Siësta – middag- of schoonheidsslaapje
Valdeiglesias – Valleikerken. Dat leg ik nog wel eens uit.
