Maand: juni 2016

Buenas dias Amigos,

Wanneer je zoals ik enige actividades deportivas ten uitoefening wilt brengen zul je dat hier in de Spaanse hooglanden ‘s ochtends moeten doen wanneer de allesverzengende hitte van de zon de koelte van el noche nog niet heeft verjaagd. Om ten laatste half acht zul je dan moeten aanvangen, anders is het te laat en is de kans op oververhitting te groot, met alle gevolgen, zoals blaren en thermische shock, van dien.

Daarna, genietend van een eenvoudig yoghurt-met-fruit desajuno en een taza zelfgebrouwen, jawel, met de originele Bialetti mocca-expres welke ons op alle viajes vergezeld, heerlijke koffie, bedacht ik me dat het vandaag moeilijk zou worden een verslag te schrijven. Vanwege de de warmte, die net nog aangenaam aanvoelt wanneer men in de schaduw vertoefd, hadden we niet zoveel energie om teveel activiteiten te ondernemen. Nu zijn wij ook heel goed in het niets doen en hebben, om dit hoy zo goed mogelijk te kunnen doen, de hamaca en strandbed opgetuigd op een stuk van het landgoed wat we aanvankelijk de heksenkring noemden, maar navraag bij de eigenaresse leerde dat de officiële naam Los Viejos Olivos is, dat staat voor De Oude Olijfbomen. Dit is een door Carmen gecreëerde lugar die, omdat ze de omringende olijfbomen niet of nauwelijks snoeit, de hele dag door schaduw brengt. En daar hebben we zo’n beetje de dag versleten. Spannend he?

Ik zou dus kunnen gaan vertellen dat ik daar een stukje heb geschreven over de ontsnapping van de caballos en de daaropvolgende stroomuitval, door een raaf veroorzaakt, maar dat zou een soort schriftelijk Droste effect creëren en dat is irritant. Welk effect? Hoor ik u vragen. Het Droste effect. Dat komt uit de fotografie en schilderkunst en is genoemd naar de bekende chocolade- en cacaofabrikant die een blik cacao op de markt bracht met daarop afgebeeld een zuster die een dienblad vasthoud met daarop hetzelfde blik als dat waarop zij afgebeeld staat en wat dus een tot in het oneindige reeks van herhalingen resulteert, ware het niet dat dit al snel tot niet meer waarneembare resoluties leidt. Nou, ja u begrijpt wat ik bedoel.

En net toe ik me bedacht dat we het verslag maar zouden laten voor wat het was, brak er toch weer paniek uit. Wat bleek? Onze Juan, die ik ayer nog enorm opgehemeld had vanwege zijn ongekende kwaliteiten alsmede zijn vakkennis betreffende weilandscheidingen, had toch ernstige steken laten vallen en was vergeten een rol grofmazig gaas op te ruimen, waardoor dit nu omwikkeld was om het been van een van de daar in de wei loslopende merries, welke daar overduidelijk last van had en omdat paarden nu eenmaal niet het technisch inzicht hebben dit zelf op te lossen, was er toch een probleem ontstaan. Ik zag dit met lede ogen aan en besloot om, temeer dat de merrie zelf vruchteloze pogingen ondernam, maar een handje te gaan helpen. De yegua was op zich allervriendelijkst en ik kon haar zonder problemen benaderen. Even was ik bang dat zij met haar poot, discúlpeme: been zou gaan trappen, waar paarden nu eenmaal om bekend staan, maar omdat dit toch in het gaas gevangen zat, was deze angst onterecht. Over die drie andere benen had ik verder nog niet nagedacht. Voorzichtig heb ik toen met wat gewrik en getrek uiteindelijk het gaas weten te verwijderen en de merrie liep even later dankbaar terug de wei in, en ik kreeg ter plekke de bijnaam El Salvador toebedeeld.

Het gaas had echter in mijn vinger geprikt waardoor een klein gaatje was ontstaan waar nogal wat bloed uit vloeide, waardoor dit erger leek dan dat het was. Carmen, bezorgd als zij is, bood direct aan om naar het dichtstbijzijnde hospitaal te rijden, maar ik kon haar overtuigen dat dit ook met behulp van het handige spuitbusje met vloeibare pleister van het Kruidvat, welk ik altijd bij de hand heb, gerepareerd kon worden. Je bent gecertificeerd BHV-er of niet.

Daarna nog een spelletje Spaans Monopolie gespeeld met Aaron, het zevenjarige zoontje van onze buurvrouw Patricia, die hier permanent resideert. Door de korte aandachtsspanne van Aaron, die de huur en andere kosten gewoon uit de bank betaalde, want zijn dinero was van hem, heeft het potje gelukkig niet erg lang geduurd.

Wat een dag. Gelukkig was er nog een flesje vino tinto.

Woordenlijst
Buenas dias – goeiendag!
Actividades deportivas – sportieve activiteiten
El noche – de nacht
Desajuno – ontbijt
Taza – tas ofwel kopje
Hoy – vandaag
Hamaca – hangmat
Ayer – gisteren
Lugar – plaats, plek
Caballos – paarden
Ayer – gisteren
Yuega – merrie
Discúlpeme – excuseert u mij.
Dinero – geld, het slijk der aarde
Vino tinto – rode wijn, hemelse drank gemaakt van blauwe druiven

¡Qué dia! Alles wat maar verkeerd kon gaan ging ook verkeerd vandaag mis amigos! Patrick werd om 7 uur ruw uit zijn slaap gewekt door, zo hij dacht, Carmen die op ons terras heen en weer liep, maar het bleek een uitgebroken paard uit de weide van de buurman te zijn. Deja vu hoor ik u roepen, en dat klopt. Vorig jaar hebben we precies hetzelfde meegemaakt toen Mijndert zijn heil buiten de wei ging zoeken, en ik de oude Tomás een of twee handjes heb geholpen om de zaken weer op orde te krijgen. Daar ik nog de schone slaap der onschuldigen sliep, is het grootste deel van de consternatie aan mij voorbij gegaan, maar toen Carmen wel op het terras verscheen was dat ook gedaan. Uitbundig als zij kan zijn ging ze te keer tegen het palen- en afraster bedrijf dat in haar ojos een belabberd resultaat had opgeleverd en eiste dat dit rapido werd opgelost. Daarbij maakte zij overbodig gebruik van haar gsm, want de goede man had haar ook zonder kunnen horen. Gelukkig stuurde hij een van zijn bekwaamste medewerkers namelijk Juan. Juan die volgens mij niet ouder dan 27 kan zijn, is een vakman in het repareren van hekwerken en doet dat bij voorkeur met ontbloot en fraai bovenlijf en slechts gekleed in een net te strakke korte broek. Caliente! Ik heb steeds goed opgelet of alles wel goed ging en of Carmen hem niet te veel afleidde.

Maar toen sloeg het noodlot toe en de stoppen door. Ook bij Carmen. We hadden van het een op het andere moment geen stroom meer en dat is ook voor ons een kleine ramp gezien het aantal oplaadbare apparaten dat dagelijks in de stopcontacten hangt. En dan heb ik het nog niet eens over de wijn in de koelkast. Ai dios mio! Een paar telefoontjes later bleek er een parajo (waarschijnlijk een raaf) tegen een van de contactpuntjes van de elektriciteitsmast in de omgeving te zijn gevlogen en daarbij geroosterd het leven had gelaten, en waardoor de halve valei nu zonder electriciteitsvoorzieningen zat. Er zat volgens Carmen niets anders op dan te wachten en dat deed zij ook prompt, haar werkzaamheden (waar volgens mijn helder inzicht geen spatje stroom voor nodig was) kwamen nu even op de tweede plaats.

Praktisch ingesteld als wij zijn gingen we para caminar en zijn gaan lunchen bij het zwembad waar het menu del dia bestond uit gazpacho, emperador en crema vanilla. Toen we een uurtje later weer op de finca waren was alles weer normaal en hoefden we ons geen zorg te maken over de temperatuur van de rode wijn die hier, jawel, koud gedronken wordt, hetgeen bij 36° een aangenaam verkoelend effect resulteert.

Daarna nog een paar baantjes in het stuwmeer getrokken en de avond afgesloten bij restaurant El Pijama met een drankje en een hapje, de problemen van de ochtend raakten snel op de achtergrond en ik ben benieuwd wat de volgende dag zal gaan brengen. Una vida dura zo’n vakantie!

Woordenlijst
¡Qué dia! – wat een dag!
Mis amigos – mijn vrienden
Ojos – ogen
Rapido – stante pede
Caliente – warm, heet
Ai dios mio! – o mijn god!
Para caminar – de kuierlatten pakken
Menu del dia – menu van de dag. 3 gangen en een drankje dat tussen de 9 en 12 euro kost en geserveerd wordt tussen twee en half drie. Ieder restaurant is bij wet verplicht een menu del dia aan te bieden.
Gazpacho – koude soep van komkommer, tomaat en een vleugje knoflook
Emperador – zwaardvis
Crema vanilla – crème brule maar dan met kaneel ipv geblakerde suiker
Una vida dura – een zwaar leven

Dag 3

Vandaag vroeg opgestaan om door middel van een rondje van 5 km hard (als in snel) te lopen om zo alle kicals uit de diverse Spaanse heerlijkheden te verwerken en zo doende de afname van mijn gewicht waar ik een klein jaar aan heb gewerkt niet in twee weken volledig ongedaan te maken.

Daarna even gecontroleerd of het stuwmeer er nog lag, en warempel, dat was gelukkig todavia het geval, waardoor wij deze reis niet voor Juan met de nombre corto hebben gemaakt. Het stuwmeer bleek echter nogal vol; ik schat zo’n meter of twee meer dan normaal. Het heeft hier namelijk in de maand mei perros y gatos geregend. En dat is mooi voor de watervoorziening en irrigatiekanalen en dergelijke, maar het gaat tevens enorm ten koste van de beschikbare vierkante meters playa! En om nou Madrid op te zadelen met hoog water gaat ook wat ver. Maar omdat het lunes was en de gemiddelde locale inhabitanten gewoon en el trabajo waren, waren er slechts een aantal paardenkoppen en andere quibissen op ons allerfavorietste strand(je) van de zon, meer en andere leuke dingen aan het genieten.

Het strand en ik hebben een haat-liefde verhouding. Ik kom er heerlijk tot rust en kalmte, maar mijn tere huidje kan niet zo heel goed tegen de felle sol vanwege het ontbreken van diverse pigmenten en mijn vroegere, door overerving verkregen worteltjesrood haar. Tot voor kort ging er dus altijd een jerrycan zonnebrandcrème mee en ook een parasol waaronder ik me dan in allerlei onmogelijke posities moest vouwen om maar alle beetjes schaduw te benutten. Tot voor kort! Want ahora heb ik een Sombrilla. Google het maar eens. Verzonnen door twee Australiërs die net als ik node op zoek waren naar een comfortabele hoeveelheid sombra. Echter, dat ding wat niet meer is dan wat tentstokken, scheerlijnen, zonwerend doek en haringen kost de lieve som van 190 AK (Aussie Knoeten) wat omgerekend sowieso buiten het budget valt en wordt trouwens ook niet overzeesch verzonden. Dus heb ik het een en ander van oude tenten, tweedehands marktplaats artikelen en een oud dekbed maar zelf in elkaar geflanst. Avondje achter Singer naaimachien en wat zeilogen gestanst en geslagen et voila, zie hier het resultaat. Hij doet het prima en ik ben er nu al aan gehecht.

Na het strand lekker kaas, worstjes, tapaatjes en de volledige voorraad rode wijn pastoor gemaakt, samen met Carmen, onze hospita en ik moet zeggen: met een paar glaasjes rood hulpmiddel komt dat Spaans vanzelf. Hasta mañana!

Woordenlijst:
Todavia – nog steeds
Nombre corto – dat kunt u zelf wel invullen, toch?
Playa – vamos a la
Perros – honden
Gatos – katten
Lunes – maandag
En el trabajo – aan het werk
Sol – zon
Sombra – schaduw
Sol y sombra, fameus tapasrestaurant te Breda
Ahora – nu
Et voila – geen idee, is frans en hoort hier eigenlijk niet thuis
Hasta mañana – Tot morgen!

Op de tweede dag van ons zoals nu al blijkt veel te kort verblijf in het zonovergoten Spanje hebben we voornamelijk uitgerust van de inspannende en uitputtende reisdag die benodigd was om ons te kunnen laten overgieten. Bovendien is mijn wettige en lieftallige echtgenoot nog niet helemaal hersteld van het hardnekkig griepje dat ‘ie onder zijn leden heeft, dus kan ik slechts meldden dat we niet bijzonder veel uitgevoerd hebben vandaag.

Ik zal u dus eens wat vertellen over het gebied waar wij vertoeven. San Martin de Valdeiglesias ligt in de provincie Madrid, maar ook in de autonome regio Madrid. Dat is om het makkelijk te maken. Spanje heeft namelijk 17 autonome gebieden zoals dus Madrid, maar ook Catalonië, Aragón en Calicië om maar eens een paar bekende te noemen. Die gebieden zijn destijds door ene Franco ingesteld om toch een eenheid binnen Spanje te creëren en te voorkomen dat men met nog een burgeroorlog elkaar het kot uit zou vechten. Is deels misluk, maar heden tendage lijkt het allemaal koek en ei. Nadeel is dat iedere regio een eigen regering en bestuur heeft, dat het vlotjes uitvoeren van nationale wetten en ambitieuze plannen enigszins vertraagd en belemmert.

San Martin de Valdeiglesias ligt op ongeveer een uurtje ruiden van de stad Madrid en is bekend om zijn middeleeuws kasteel en vast wel nog iets maar dat schiet me zo niet te binnen. Oh ja, toch. De mooie kerk die op dit moment gebruikt wordt als ooievaarsnest. Het kasteel is begin deze eeuw volledig gerestaureerd en er worden tentoonstellingen gehouden, alsook concerten en toneelvoorstellingen. Tevens zijn er plannen om er een wijnmuseum te vestigen, alleen wacht men nog op toestemming en subsidies uit Madrid. En of dat nu van de stad, de provincie of het regionaal bestuur moet komen is niet helemaal duidelijk.

Verder is het deze tijd van het jaar bloedverziekend heet met zo’n 36 graden in de schaduw, maar daar hebben we mee leren omgaan en doen gezellig mee met de Spanjolen en hun fijne gewoontes als de siësta en de tapas. Hopelijk maken we morgen wel iets mee, want om nu nog meer uit te weiden over de Spaanse staatsinrichting lijkt me een beetje vermoeiend.

U zult er niet van opkijken, lieve vrienden, dat wij wederom huis en haard achter ons hebben gelaten om tijdelijk onze tijd in beter en warmer oorden door te brengen, hetgeen doorgaans vakantie wordt genoemd; een activiteit die wij zo vaak mogelijk plachten te ontplooien, welke echter afgeremd wordt door arbeid en andere werkzaamheden die zodoende een meer frequenter uitvoering belemmeren, alsmede vaak ontoereikende saldi op diverse bank- en spaarrekeningen. Maar het is weer de tijd van het jaar, en heel toepasselijk is laatstleden mei het vakantiegeld gestort dus we kunnen weer!

Verwacht echter dit keer geen reisverhalen over spannende rondreizen door onherbergzame en ontoegankelijke gebieden. Dit jaar zijn we twee weken op eenzelfde locatie, welke u zich wellicht nog herinnert uit de vertellingen van de rondreis in Spanje van vorig jaar, waarover ik u toen uitgebreid verslag heb gedaan en we zijn neergestreken bij Carmen, over wie niets dan goeds, want zij leest dit ook (weliswaar via een vertaal app, dus ik heb wat speelruimte) en deze hartelijke vrouw heeft haar fraaie appartement weer twee weken aan ons verhuurd. En vanaf deze landelijk gelegen finca zullen we onze avonturen met u delen. Tenminste, ik hoop dat er wat gaat gebeuren of dat er iets zal plaatsvinden anders zal het een muy abburido verslag gaan worden.

U ziet, de 38 lessen Spaans die wij van de Colombiaanse schone, ella se llama Luz uit Rijen hebben genoten, hebben inmiddels hun vruchten afgeworpen en wij kunnen tegenwoordig (en uitsluitend in tegenwoordige tijd) onszelf met iets meer dan manos y pies uitdrukken en communiceren vlotjes in diverse Spaanse dialecten. Vaak helaas juist net het verkeerde, waardoor voornoemde handen en voeten, en soms ook andere lichaamsdelen, toch zeer handige hulpmiddelen blijken.

Inmiddels is de eerste dag weer achter ons, maar daarover viel slechts te melden dat het druk was op het vliegveld te Brussel en het lang wachten was bij het automobielverhuurbedrijf, daar er vier (4!) boerse Spaanse señora’s het allevier niet eens waren met het meisje achter de balie en er steeds na ieder telefoontje naar het hoofdkantoor van het moederbedrijf een nieuwe discussie op gang kwam en er weer overnieuw onderhandeld en overlegd moest gaan worden. Toen eindelijk een overeenkomst was afgesloten, bleek de kleur weer niet goed. En omdat de kantoorbemanning slechts uit twee jongedames bestond waarvan één overduidelijk pas sinds een dag of twee werkzaam in de autoverhuurbranche was, duurde het een en ander wat langer dan gebruikelijk. Maar nadat ik uiteindelijk weer vakkundig een pierna was uitgedraaid, want in tegenstelling tot opschieten en vlotjes afhandelen kunnen ze dat dan weer wel, reden we om twee uur a las tarde op de snelweg richting San Martin de Valdeiglesias dat gelukkig al vanaf het vliegveld goed staat aangegeven, want het systema de navigacion liet ons behoorlijk in de steek. Ik hoop voor de lange rij wachtenden achter ons dat de vier dames inmiddels hun felbegeerde coche hebben kunnen bemachtigen.

Het verrukkelijke weer maakte de achter ons liggende reisdag al snel weer goed en de ontvangst in San Martin de Valdeiglesias was allerhartelijkst en al snel kon ik mijn hangmat optuigen voor een verlate siësta. Men moet zich immers zo snel mogelijk aanpassen en de gebruiken van het gastland in acht nemen.

Komende twee weken voor ons geen br-, n- of spexits, e- of andere k’s, of onhebbelijke en deprimerende nieuwsberichten. Maakt u zich geen zorgen: wij redden ons wel. Ik houd u op de hoogte!

Woordenlijst Spaans
Finca – boerderij
Muy abburido – dodelijk saai
Ella se llama – zij heet
Mano – hand
Pie – voet
Pierna – been, echter in dit verband: poot
Señora – Spanjaard van de vrouwelijke kunne
A las tarde, ergens in de middag. Zo tussen een en zeven, half acht. Ruim begrip.
Systema de navigacion – Nieuwerwets apparaat dat het Beste Boek Van De Weg (ANWB isbn 963783976) langzaam maar zeker vervangt.
Coche – auto
Siësta – middag- of schoonheidsslaapje
Valdeiglesias – Valleikerken. Dat leg ik nog wel eens uit.