Dia once y doce
Ik loop hopeloos achter met mijn verslaggeving vrienden, en ik ben bang, nou ja, bang; ik bedoel te zeggen dat het zo goed als zeker is dat ik de afgelopen twee dagen niet zal inhalen. Dat is wat Spanje met je doet: mañana kan het namelijk ook.
Nu is er ook weinig tot niets noemens- of schrijfwaardigs gebeurd hier op de finca. Geen loslopend wild of huisdieren, geen ongelukjes waarbij lichte verwondingen aan hoofd of ledematen zijn opgelopen of andere zaken die zouden kunnen lijden tot een hilarisch lachwekkend verslag. Slechts lome dagen in de zinderende zon op ons strandje aan het patano de San Juan, waar, omdat het doordeweekse dagen zijn het er erg rustig is. De rust wordt enkel verstoord door het gesnerp van de daar aanwezige cicaden, die tekeer kunnen gaan als Spaanse mujeres die in discussie zijn over, tja welk onderwerp maakt niet uit, het klinkt in ieder geval goed door, maar net zoals de Spaanse mannen hebben we daar inmiddels een filter voor ontwikkeld en hoor je ze eigenlijk niet meer, en is het zelfs een handig hulpmiddel om in een middagslaapje te geraken.
Het strand is door zijn ligging maar slechts bij enkelingen populair, want je moet er via een slechte, onverharde weg naar toe, en eenmaal bij de parkeerplaats aangekomen dient er via een nog slechter pad afgedaald te worden naar het waterniveau. De parking is namelijk bovenop een berg welke gebruikt wordt om het water niet weg te laten lopen. En de afdaling is een pequeño huevo. De weg terug is slopend en slecht voor uw kuiten, en je gaat ervan zweten, terwijl je net opgefrist bent van het zuivere agua van het meer.
Hoy laat de zon eigenlijk voor het eerst in bijna twee semanas zich maar moei- en spaarzaam laat zien en gaat schuil achter een sluier van bewolking. Dit neemt niet weg dat het toch aangenaam warm is en het vermoeden rijst dat de dag niet minder loom dan voorgaande dagen zal verlopen, temeer omdat we gisterenavond bij onze vrinden van bar El Pijama het licht uit hebben gedaan na het consumeren van een aantal, hoeveel precies is niet bekend, consumpties rode, uit uvas verkregen drank, welke aanzette tot liederlijk gedrag tot groot vermaak van de dienstdoende obers die hun omzet voor die dag met de minuut omhoog zagen gaan.
El Pijama is een leuk café-restaurant met een geairconditioneerde binnen ruimte maar heeft zijn populariteit te danken aan het lommerrijk pleintje voor de deur alwaar het terras zich bevind. Onder de geleidde platanen is het er aangenaam koel en goed vertoeven, hetgeen kan leiden tot eerdergenoemde situatie.
Door de met rode wijn gesmeerde stembanden wordt het steeds makkelijk communiceren in het Spaans, en kunnen we inmiddels redelijke conversaties voeren, dat immers wel noodzakelijk is omdat eerder genoemd personeel en trouwens ook de rest van de dorpsbevolking geen andere taal dan het Spaans onder de knie heeft of machtig is. We zullen dus wel moeten, en al doende leert men, zo zegt het gezegde, alleen ben ik al het ayer geleerde vanochtend een beetje kwijt en heb ik geen idee meer waar we het over hebben gehad. Alhoewel, er komt weer wat terug. O jee.
Ahum, pues, vale… Ander onderwerp. Vandaag staat een bezoek aan het nabij gelegen stadje Avila gepland. Ik zal u later inlichten en voorzien van informatie over dit bezoek. Morgen…
Woordenlijst
Patano – moeras, maar hier is het stuwmeer
Mujeres – vrouwen
Pequeño huevo – eitje
Agua – water
Hoy – vandaag
Semanas – weken
Uvas – druiven
Ayer – gisteren
Pues – dus
Vale – oké
