Dag 9

[ad_1]
Kroatië

Dag 9

De eerste dag op Hvar zit erop. Het was gisteren een vermoeiende, lange dag die eindigde met een drankgelag bij onze vrinden van restaurant Antika, waarmee we sinds jaar en dag een goede, zij het door ons gefinancierde, band hebben. Natuurlijk zijn wij gestreeld als de eigenaar en zijn flamboyante vrouw ons na vier jaar nog herkennen, maar volgende week zijn ze ons weer net zo snel vergeten. Maar het was beregezellig.

Antika is naast een goed restaurant, ook een verzamelplaats van allerhande lieden en types. Veel hippies, maar ook toeristen, expats en lokalen vinden hier een hoop gezelligheid. Dat komt doordat het restaurant op een goede locatie op een kruising van twee steegjes van het oude Stari Grad zit en dus in vier straten stoelen en tafels kan wegzetten. De eigenaar heeft bovendien aan de voorkant aan weerszijde van het steegje twee flinke balken op een paar stenen gelegd (waarschijnlijk laten leggen, want ik heb hem nog nooit betrapt op meer activiteit dan het drinken van een glas bier) waardoor er zitplaatsen zijn gecreeerd en men hierdoor met wildvreemden eenvoudig in contact komt, waardoor deze vreemden in een keer goede bekenden worden.

Gisteren zagen we dus een Oostenrijks stel, waarmee we eerder zo’n contact hadden gehad en ik kwam bovendien in gesprek met Beatix, een welgevoede, Zuid-Afrikaanse vrouw, die vergezeld van haar zus, die later helemaal niet haar zus bleek, maar gewoon een Canadese vriendin van haar, en hebben we over alles en niets zitten kletsen. Zo heb ik weer een beetje aan mijn Afrikaans kunnen werken en hebben we er een goed glas bij gedronken. Ook de Schotse muzikant die was ingehuurd om de avond luister bij te zetten was een geschikte vent, echter bleek de achterbuurman van het restaurant een DJ te hebben ingehuurd zodat hij noodgedwongen moest blijven zitten. Samen met zijn Ierse vriendin hebben we maar een glas opgeheven.

Dat houdt wel in dat het vandaag allemaal niet zo soepel gaat. De gang naar het strand was een lijdensweg, en tijdens het opzetten van mijn Sombrilla ben ik onverwacht, maar toch elegant en gracieus, van mijn slippers gegleden en ten val gekomen, daarbij mijn hand lelijk opengehaald aan een vlijmscherpe rots. Na de eerste schrik bleek dat het allemaal wel meeviel en er geen traumahelikopter ingezet hoefde te worden. Als gediplomeerd BHV-er heb ik met de mij beschikbare middelen (een papieren servetje en een schone zakdoek) de bloeding kunnen stelpen en de wonde kunnen verbinden.

Vanavond maar eens op tijd naar bed.

Update: zucht….

[ad_2]