Dag 15

[ad_1]
Kroatie 2018

Dag 15

Het leven gaat hier zo zijn gangetje, maar we hebben wel een ochtendritueel gecreëerd. Na het eerste bakje uit de het pruttelkannetje, trek ik m’n slippers aan en ga op pad om de dagelijkse benodigdheden op voorraad te brengen.

Als ik de bocht omloop staat daar dan altijd Borna, de alleraardigste jongen van de scooterverhuur, die altijd een vrolijk “goodmornig sir” naar me roept. Vervolgens ga ik naar de bakker die hier 75 meter verder met houtgestookte ovens zijn brood bakt om een woest uitziend brood aan te schaffen. Ik moet meestal het brood dat ik wil hebben aanwijzen want ik ben het Kroatisch totaal niet machtig en ook niet van plan mij daar in te verdiepen. “Kners plavsko sjnari brisknč” krijg ik dan van de bakkersvrouw te horen. Ik denk dat ze hiermee aangeeft dat ze zeven kuna van me krijgt en dat ik op moet schieten want de volgende toerist staat te wachten.

Daarna moet ik naar de banketbakker, want we doen bij het tweede bakkie altijd een zoetigheidje. Het is tenslotte vakantie en de balansweken vangen pas aan als we weer een paar dagen thuis zijn.

Men is niet ruim gesorteerd in het gebak. Je hebt een soort berlinerbol gevuld met vanilleroom, chocoladecreme of jam. Die zelfde variaties zijn verkrijgbaar in een soort van bladerdeegrol, maar die zijn zo groot, daar doe je twee dagen mee, anders wordt het een balansmaand. Zo ook de kersensoezen. Daar zit gewoon een heel blik Jonker Fris in. En dat is het wel zo’n beetje, maar we hebben er prima mee rond gekomen.

Ook nemen we altijd fruitjes mee naar de kust. Dus moeten we even langs de groentestalletjes. Het eerste stalletje is mijn favoriet, want deze dame zet je heel vakkundig af, maar je krijgt altijd wel een gratis komkommer of wilde perzik. Zo kreeg ik eergisteren een abrikoos, maar die heb ik vriendelijk doch resoluut geweigerd, want zo u weet, mag ik van mijn dietiste, die mij het abrikozendieet heeft voorgeschreven deze niet hebben. Ik mag alles eten, behalve abrikozen. Het dieet werkt wonderwel al jaren, maar ben nog steeds niet op mijn streefgewicht.

Maar ja, dat kon zij natuurlijk ook niet weten, want dit specifieke dieet is hier waarschijnlijk impopulair of misschien wel helemaal onbekend.

De vleeswaren, koffie en ander proviand halen we gewoon bij de Tommy, dat is hier de AH van het eiland en zij zijn ruim gesorteerd in west-Europese kruidenierswaren.

Dan slenter ik weer naar huis en wordt het zoete broodje bij de koffie geserveerd en kijken we al uit naar de lunch die we op ons zonovergoten balkonnetje waar vanochtend zomaar een Hop (Upupa epops) voorbij vloog en dan weet u: mijn vakantie is geslaagd!

Vandaag zijn we ook even langs onze wijnboer gereden om een kleine hoeveelheid in te slaan om mee naar huis te nemen. De wijnen van Vinarija Braća Plančić uit Vrbanj zijn heerlijk en dat mochten we ook proeven. Dat het nog voor 12 uur ‘s middags was, bleek hier geen enkel probleem en we kregen van Mario uitleg over de bijzondere druiven en de vinificatie. Živjeli! Hik.

Na ons dagelijks strandbezoek zijn we een biertje gaan drinken op het terras van café Sokol waar we getuige waren van de geweldige prestatie van de Rode Duivels op het WK. Maar het was ook een beetje droevig want we moesten afscheid nemen van Mate, onze vriendelijke ober die ons van onze natjes voorzag.

Het is tenslotte onze laatste dag hier en morgen varen we weer naar het vliegtuig om weer naar huis te keren. Daar moeten we nog maar even niet aan denken en eerst een hapje doen bij Nauta, een van de betere restaurants hier en het lukt ons zowaar om op tijd het licht uit te doen…

[ad_2]

Source