Mijn echtgenoot heeft het al een beetje verklapt, dus u weet wellicht al dat wij weer een reisje aan het maken zijn. We zijn deze week een weekje in Spanje omdat mijn man tussen twee banen in zit, en het vaak niet gepast is op uw eerste werkdag al meteen 3 weken verlof aan te vragen.
Dus zijn we met passen en meten een paar dagen er tussenuit. Vanochtend om 7 uur bracht het personeel van Transavia ons met de luchtbus van Rotterdam naar Malaga, onze twee poezen achterlatend met de oppas die ons beloofde iedere dag een foto te sturen.
Na de aankomst waren we vrij vlot door de autoverhuurder opgehaald en kregen we een leuk karretje mee (Skoda Fabio) en konden we op pad. Na een paar kilometer namen we een willekeurige afslag om een goed ontbijt te kunnen vinden want van dat vliegtuigvoer krijgen we altijd spontaan het zuur, dus we hadden beleeft afgeslagen.
In Calahonda vonden we het cafetaria Los Olivos waar we koffie en tostada con aceite y tomata hebben besteld, en we meteen in Spaanse gemoedstoestand geraakte, mede vanwege de afrekening. 4 koffie en twee tostada’s: 8 euro. Daar worden wij altijd blij van.
De eerste paar dagen verblijven wij bij Ine die in de buurt van Estepona een leuk optrekje heeft en daar twee kleine appartementjes verhuurt. Wij zijn in 2009 en 2013 al eerder bij haar op bezoek geweest en het weerzien was hartelijk en traditiegetrouw met koffie en zelfgebakken cake, en een enthousiaste begroeting van haar honden en de rest van de veestapel die bestaat uit katten, schapen, kippen en andere gasten.
Omdat we de vroege vlucht hadden, waren we op tijd te plekke en hadden we de hele zondagmiddag nog voor onszelf te besteden, en waar kun je dat beter doen dan op het strand. Dat hadden er meer bedacht. We waren even uit het oog verloren dat het zondag was en dat het gemiddelde Spaans gezin, zeg maar de Iberische Enrique en Ingrid, dan ook altijd met hun kroost aan zee vertoeven, maar omdat het de laatste zondag van augustus was en dus de laatste van de vakantie, hadden ze opa en oma en de rest van de familie meegenomen en moesten we de gehuurde automobiel in een 5 km verder nabijgelegen dorp parkeren en een half uur lopen voor we onze vierkante meter strand konden claimen.
Na onszelf te hebben geïnstalleerd is de middag slapend gepasseerd, wat begrijpelijk is als de wekker om vier uur is afgegaan. Zelfs de vervelende waterscooters en het irritante gepingpong van de buren hebben niet kunnen verhinderen dat ik een paar uurtjes onder zeil ben geweest.
Om half acht bedachten we om naar huis te gaan, en toen we een half uur later eindelijk de tassen hadden gepakt, bleek dat ook dit geen goed idee was, want iedereen, ja iedereen, ging ook om die tijd, zodat men op tijd thuis was voor de voetbal en men nog een restaurantje kon gaan pikken. En we moesten om Marbella heen wat traditioneel al druk is, dus we zaten in de file, iets dat we in Spanje niet vaak meemaken.
Maar gelukkig kent men hier ten lande uitgebreide restaurantopeningstijden, en toen wij om 22.15 aanschoven bij Bar Restaurant La Plaza aan de het gelijknamige Plaza de Juanito Valdrerama, waren we nog ruim op tijd voor een voor en hoofdgerecht waar voornoemd gemiddeld Spaans gezin met aanhang 2 dagen van hadden kunnen eten. Ik ben slechts 3 kg aangekomen. In een avond.
Laat een reactie achter