11.

[ad_1]
Er stond al een bezoekje aan Sevilla gepland deze vakantie, want de laatste keer dat we hier geweest waren was in 2005, en wie weet wat er sindsdien allemaal veranderd zou zijn.

Het idee was om een dagje heen en weer vanuit Alájar gaan, want dat is “maar” anderhalf uur rijden er vandaan. Maar voortschrijdende inzichten leerde ons dat we dan vroeg ons bed uit moesten om de beroemde Sevilliaanse spits te vermijden. Heet beeld van 3 uur op een dag in de auto zitten, en dan in het donker terug met alleen wat agua sin gas op, door de bergweggetjes naar Alájar, begon steeds meer tegen te staan, en het feit dat het sociale leven in Alájar op donderdagavond niet veel voorstelt, deed ons doen besluiten om een dagje eerder te vertrekken en een hotelletje in Sevilla te boeken, dat zodoende als tussenstop fungeerde op onze reis naar onze volgende bestemming.

Dus hier het verslag van ons bezoek aan de hoofdstad van Andalusië.

We hadden voor het gemak een hotel in het centrum geboekt, vijf minuten lopen van de kathedraal en de Giralda. Met parkeerplaats. Maar dat hadden tot gevolg dat ons gele karretje door de hele smalle, drukke, volgeparkeerde steegjes gemanoeuvreerd moest worden. Alleen door koelbloedig en onverschrokken met El Coche Amarillo te navigeren kwamen we er zonder noemenswaardige schade of verwondingen aan bij het hotel. “Maar waar dan te parkeren?” vroeg ik zenuwachtig aan de receptionista. “Ik zal de puerta voor u open doen, dan rijdt u zo naar binnen” zei ze adequaat. Dus wij met minuscule precisie de auto voor de deur gezet, opent zich daar een autolift. Met de spiegels ingeklapt paste de auto er net in, en met een druk op de knop voor de kelder stonden we in no time in de ruim opgezette ondergrondse parkeergarage.

Na ons een beetje opgefrist te hebben gingen we op pad om de vele bezienswaardigheden van de stad te gaan bezien. En daar hebben ze er heel veel van kan ik u melden. Ik heb wel drie rolletjes volgeschoten en dan nog hebben we maar een tiende van alles gezien.

We zijn begonnen met de Setas de Sevilla. Deze enorme houten constructie (de grootste ter wereld, zo wordt beweerd) heet eigenlijk Metropol Parasol, maar door de paddenstoelachtige vormen wordt de eerste naam het meest gebruikt. Bovenop dit bouwwerk loopt een wandelpad dat spectaculaire vergezichten garandeert en je dus in een keer heel Sevilla gezien hebt.

Daarna zijn we naar het Plaza de España gegaan dat in 1929 ter gelegenheid van de Iberoamericana wereldtentoonstelling werd gebouwd. Daar zijn 19 jaar aan voorbereidingen en bouwwerkzaamheden aan vooraf gegaan en dat is te zien ook. Ik vindt het een van de mooiste plekken die ik ooit bezocht heb. Als ik Sevilliaan zou zijn, zou ik er iedere dag naar gaan kijken. Ondanks alle toeristische uitspattingen die er heden ten dagen omheen hangen, blijft het een magnifiek bouwsel en ik was wederom ontroerd door haar verschijning. Had ik al gezegd, dat ik het echt heel mooi vind? Nou, bij deze dan!

Na al dat geslenter, werden we bij een van vele barretjes op de terugweg getrakteerd op een plaatselijk bekende straatgitarist die met behulp van wat kroeggenoten wat flamenco’s ten gehore bracht, terwijl wij ons laafden aan een cervelaatworst. Daarna zijn we maar even een half uurtje gaan rusten zodat we met frisse moed en voeten naar ons eten konden kuieren. Dat gingen we doen in de voormalige hoerenbuurt Alameda de Hércules, dat men begin van dit decennium geheel gerenoveerd en schoongeveegd heeft en dat tegenwoordig zeer hip & trendy uitgaan is. Er worden hier minstens 100 selfies en foodpics per minuut op Instagram gezet.

Na het verorberen van wat overheerlijke tapas en wat glazen rode wijn uit de Ribera del Duero, hebben we nog een afzakkertje gepakt bij Bar Flamingo, waar de clientèle uit opvallend veel mannen bestond. Maar dat zal aan de naam liggen.

Na het ontbijt de volgende ochtend zijn we nog even gaan wandelen in het Parque de María Louisa, een enorm park bekend van onder als setting voor de film Laurence of Arabia. Daarna moest de auto weer uit de garage gelift worden en doken we het drukke Sevilliaanse verkeer in, op weg naar onze volgende bestemming. Dat dit niet van een leien dakje ging leest u morgen. Geniet van de foto’s!

[ad_2]

Source