16.

[ad_1]
Paniek! Stress! Van het een op het andere moment had ik geen 3, 4- en 5G meer. Niks, nada! 0G! En WiFi is hier ook niet beschikbaar, dus had ik een kortstondige paniekaanval. Hoe nu verder met online inchecken, toegangspassen etcetera? En mn routeplanner niet te vergeten!

Al snel begreep ik dat het veroorzaakt werd door de wisseling van provider die mijn werkgever, die mij voorziet van moderne telefoons en bijbehorende abonnementen, voor ogen had. Ondanks een telefoontje en een e-mailbericht voordat wij op verlof gingen met het verzoek te wachten tot ik terug was van vakantie, is dat niet bij de juiste persoon terecht gekomen en daar zat ik dan. Gelukkig staat de techniek voor niets en was een belletje naar de collega die de communicatiemiddelen in zijn portefeuille heeft voldoende om middels een virtuele simkaart alles weer recht te breien en een uurtje later was ik weer digitaal up and running. Pfew! Wat een avontuur!

Omdat iedere dag aan het strand zou gaan vervelen (althans, sommige van mijn reisgenoten zouden daar geen enkel probleem mee hebben) hebben we een bezoek gebracht aan het beeldenpark van de NMAC foundatie, hier een kleine vijf kilometer vandaan, waar al dan niet indrukwekkende kunstwerken in de open lucht worden tentoongesteld. Voor vijf Euro kregen we toegang tot het park en de voormalige militaire barakken waar de kunst werd geëxposeerd.

Na de rondgang hebben we ter plaatse een picknicklunch genuttigd en vervolgens hier aan de rand von ons dorp rond gewandeld, daar waar we in eerste instantie een optie hadden genomen op een appartement met een weids uitzicht. Gelukkig hebben we dat toen niet geboekt want iedere dag die klim van 173 meter omhoog hadden we niet overleefd. Ik ben nu al toe aan nieuwe gewrichten door die drie trappen hier in huis en alle straten en steegjes hier met minimale hellingspercentages van 15%.

[ad_2]

Source