3.

[ad_1]
Tja, over zo’n stranddag valt ook al niet veel te vertellen. Het was heerlijk, ons favoriete chiringuito La Traviata Playa had weliswaar een nieuwe eigenaar en personeel, maar nog wel dezelfde menukaart, zei het via een QR-code, dus een heerlijke lunch van porra, sardientjes van de gril en croquetas met inktvissenink was ons deel. Het zeewater was nog een fijne 27° en we konden de rest van de middag aangenaam verpozen.

Bij thuiskomst stond er een heerlijke lasagne voor ons klaar, die werd vergezeld door een vino tinto. Patrick kreeg nog bezoek van een betoverde prins, maar die verkoos toch een jong groen blaadje.

Kortom, een uiterst vermoeiende dag, dus lagen we vroeg in ons mandje, ook omdat we vandaag vroeg op pad zouden gaan om de berg hier tegenover, Pico Vilo genaamd, dat zoveel betekend, als “berg met stijle en moeilijk toegankelijke paadjes, op de top bezaaid met distels”. 6.00 uur hebben we niet gered, maar gelukkig was de herbergier annex wandelgids niet lang verbolgen, en gingen we na een stevig ontbijt van start. Onze beloning waren fantastische vergezichten tot wel aan Sierra de Grazelema (zie de reisverslagen van 2019) en de Sierra Nevada. De zwoele geur van de pijnbomen langs de route was haast bedwelmd en het gekwetter van de Spaanse Vink en de Bijenvangertjes oorverdovend. Over de onbeschrijfelijke pijn aan m’n voetjes en andere lichaamsdelen zullen we het maar niet hebben. Gelukkig gaan we vanavond op visite bij onze vrienden Hennie en Pieter die in de campo wonen, waar je alleen per automobiel kan komen. Hasta mañana!

[ad_2]

Source