[facebook_video url =”https://www.facebook.com/reisverslagenandyenpatrick/videos/1684750481745468/”]
Ook op de tweede dag van de feestelijkheden omtrent ons bezoek werd weer alles uit de kast getrokken om er weer een feestje van te maken, ondanks dat het een doordeweekse maandag betrof. In het buurdorp Alfarnate was de lokale bevolking en masse de straat op gegaan om te genieten van de zon en van de volop verkrijgbare tapas en drankjes en dit alles onder niet onverdienstelijke klanken van de plaatselijke harmonie die van kroeg naar kroeg toog en zodoende zorgde voor een uitgelaten sfeer.
Wat ook niet onvermeld mag blijven is de uitbundige en soms ongekend fraaie uitdossing van de op het feest aanwezige dames. Gehuld in traditionele flamengojurken -en jurkjes stalen zij de show deze dag. Ondanks mijn nauwkeurige voorbereiding kon het toch gebeuren dat ik mijn camera was vergeten en dus zult u het vandaag moeten doen met wat kiekjes van mijn telefoon van een niet nader te noemen fruitmerk.
Om het feestgedruis een beetje te ontlopen zijn we maar gaan dineren bij de Venta de Alfarnate, waar we al talloze keren voorbij zijn gekomen, maar er nooit de maaltijd hebben gebruikt. De Venta is een herberg uit de 17e eeuw en daarmee de oudste van Andalusië en werd in vroeger dagen gebruikt als tussenstop als men van Malaga naar Granada of vice versa reisde. Wat tegenwoordig een tripje van 2 a 3 uur is, was vroeger, toen men te voet of per paard reisde wel anders en was zo’n tussenstop een zeer handige en welkome faciliteit. Omdat op deze reizen vaak het geboefte en gespuis van die tijd werd overgebracht naar Granada omdat daar de gerechtelijke macht zetelde, had men in de Venta een kerker gebouwd waar men het tuig kon opbergen gedurende de nacht. Deze cel is nog steeds aanwezig en voor publiek opengesteld voor bezichtiging.
De maaltijd was rijk en boers en volgens mij nog van receptuur uit de vervlogen dagen van weleer. Ik had gekozen voor de rabo, wat wij kennen als ossenstaart, waarvoor ik een zwak heb sinds ik het een keer voorgeschoteld kreeg door mijn ome Jan zaliger die dit lastige gerecht als geen ander kon bereiden. Zijn Spaanse collega had zeker zijn best gedaan en ondanks dat ik heerlijk heb gegeten, kon het toch niet tippen aan die van mijn oom.
Na een fijne wandeling om de spijsvertering op gang te krijgen werd er op ons logeeradres door de waard een muziekavond georganiseerd waarbij wij als deelnemers het alfabet af moesten en bij de toegewezen letter een artiest of lied moesten noemen en daarmee werd onder zijn kundige spelleiding de avond ook weer een groot succes. Morgen hebben we een rustdag om ons voor te bereiden op een zeer spannend evenement, maar daar kan ik u nog niets over zeggen!