Dag 6

[ad_1]
Kroatie

Dag 6

Omdat de weersvoorspellingen een beetje te wensen overlieten voor vandaag, bedachten we dat we ook maar eens de rest van het eiland konden gaan bekijken in plaats van maar weer de hele dag op ons gat te liggen niksen.

Dus wij de bus naar Grad Korčula (Korčula Stad) gepakt. Die ligt aan het andere eind van het 47 kilometer lange eiland en er gaat een pendelbus die in ruim een uur tijd via alle tussenliggende dorpen ons ter bestemming brengt, dus twee vliegen in een klap: sightseeing en de toerist uithangen.

De stad Korčula heeft een redelijk mooi oud centrum en een leuke haven, laten we zeggen: pitoresk. Toch is er verder niet veel bijzonders te vinden, maar er is een grote trekpleister die ervoor zorgt dat er jaarlijks tienduizendenmiljoenen naar dit stadje trekken om met behulp van rondleiders, restauranthouders, marktkooplui en andere opportunisten het geld uit de toeristenbuidel kloppen. En dat is: Marko Polo.

Het gerucht gaat dat er een mogelijkheid bestaat, een kleine posibiliteit, dat wellicht deze wereldreiziger misschien hier geboren is. Maar dat is niet zeker, en is nooit bewezen, maar zo zeggen de stadsbewoners: bewijs maar eens dat het niet zo is. Indertijd viel het eiland onder Venetiaans bestuur, dus het kan, maar de Venetianen willen graag hun held zelf uitmelken. Maar hier in Grad Korčula is het dus overal Marko P. Wat de klok slaat. Restaurant Marko Polo, Hotel Marko Polo, Cafe Marko Polo, Naaiatelier Marko Polo en ga zo maar door.

Het is vandaag nog niet eens hoogseizoen, maar je kon al over de koppen lopen en was het een drukte van belang. Als je dan net als ons van de berg afkomt dan kunnen al die mensenmassa’s wel eens overweldigend overkomen en dan is het voor ons snel klaar. Ongetwijfeld bied Korčula stad nog veel meer moois, maar ik kijk wel verder op internetje. Bovendien werd door de Bura, de naam die de Kroaten aan noordwesterstorm hebben gegeven, onze lunch, bestaande uit Zernovski makaroni, betekenend macaroni uit Zrnovo, een naburig dorp, ook bekend als ‘vuile macaroni’ ons bijkans van het bord geblazen en de wijnglazen bijna omvielen.

Dus wij weer de bus van 14.05 terug en een anderhalf uurtje later lagen we weer op het strand, want de zon was weer achter de wolken vandaan gekropen en werd het toch nog een mooie namiddag.

Gelukkig waren we op tijd terug voor de laatste groepswedstrijd van het Kroatisch elftal op het WK in Russia en konden we onder het genot van een wijntje en een uitstekende maaltijd er getuige van zijn dat ze ook deze wedstrijd glansrijk wonnen.

Het feest ging tot in de kleine uurtjes door, maar wij zijn verstandig op tijd naar huis gegaan en nog een afsluitend drankje op het terras genuttigd.

[ad_2]