Kamperen met Sven & Lars in de Biesbosch

[ad_1]
Zomaar even een verhaaltje tussendoor. Ik vind dat het in het  reisverslagenboek mag komen, want het was een korte minivakantie in eigen land op eigen boot. En een pareltje, mag ik wel zeggen.

Er was van schoonzus- en broer een verzoek gekomen of wij weer een keer iets leuks met hun kroost konden organiseren zodat zij zelf weer eens ouderwets konden gaan partyen. Natuurlijk is dat nooit een probleem, en we hadden de weergoden met ons mee, zodat we zeker de boot konden pakken en iets leuks konden gaan doen in de Biesbosch.

Zodoende kwam het idee om een nachtje te blijven slapen in het Brabants gedeelte van dit Nationaal Park. Nu staat er op het verkoopfoldertje van de Patsy, een Klepper Fam uit 1972, een foto van een gelukkig gezin; vader, moeder en twee kinderen die met gemak in de kajuit passen, maar ik denk dat in die tijd de mensen veel kleiner geweest moeten zijn, want dat krijgen wij nooit voor elkaar, zeker niet met de bagage die we mee moesten torsen.

Dus gingen er tentjes, luchtbedden en slaapzakken mee. We hadden niets verklapt dus het werd een grote verassing voor Sven en Lars (11 resp. 9 jaar oud), maar daar kon de jongste niet goed mee overweg, dus het dreigde al op voorhand een fiasco te worden, maar door slim ingrijpen van mijn echtgenoot werd het tij weer gekeerd. “We gaan gewoon naar de boot, en als je het niet leuk vindt, gaan we gewoon terug naar huis” zei hij opvoedkundig.

Dus wij gepakt en bezakt met 12 volts koelbox, accu’s, buitenboordmotor, brandstof, victualiën en wat al niet meer in de rode Kangoo naar het Jeppegat, alwaar mijn boot ligt afgemeerd. De jongste had een stap aan boord gezet en alle twijfels en verdriet waren spoorslags verdwenen.

Ik heb in al mijn tripjes in de Biesbosch een aantal leuke plekjes ontdekt, zoals het Gat van Patsy, maar ook een zogenaamde paalkampeerplaats aan de Bevert ontdekt. Dit is een veldje zonder enige faciliteiten dat alleen per boot te bereiken is, maar waar je gratis en voor niets maximaal 3 nachten achtereen in een klein tentje (max 5) mag overnachten.

Meestal is dit een geliefde plaats voor gezinnen om de dag door te brengen, en daarom had ik tactisch bedacht om rond een uur of vijf ’s middags te gaan, want de ervaring leert dat dan de ganse vloot van toeristen zich naar de haven spoeden om een hapje te gaan doen en/of een drankje te gaan drinken. Ook vanwege de finale van het WK voetbal zou dit stimuleren en dus voeren wij om 17.41 vanaf het Jeppegat naar de Bevert, in de hoop dat ons plaatsje niet bezet zou zijn. En we hadden geluk! We hadden het veldje voor ons alleen. Ondanks het late tijdstip moest er toch nog even van de boot af worden gesprongen. Er is namelijk niets leukers dan van de boot afspringen en er middels het touwladdertje weer terug op te klauteren om al volgens deze procedure te herhalen tot in het schier oneindige.
Daarna de tenten opgezet, de barbecue aangestoken (op pootjes, minimaal 40 cm van het grondoppervlak!) (anders wordt Boswachter Arie boos!) en werden er lekkernijen die van huis waren meegebracht geroosterd want van zwemmen en bootjespringen krijg je enorme trek!
Daarna nog spelletjes op de telefoon gespeeld en de kinderen lekker laat naar bed gestuurd zodat ze lekker lang door zouden slapen. De nacht werd er een om van te dromen. Miljoenen sterren en alleen het gekwaak van kikkers en het gekrijs van de blauwe reigers. Toen de wijn op was, zijn wij ook ons tentje ingekropen om eens flink uit te rusten.
Om 05.14 werd er door de miljoenen vogels en andere fauna reveille geblazen. Getweet en getwitter, gefiep en gefuut, in duizenden melodieën en zo ver men kon horen. Ik heb me nog even omgedraaid om tenslotte om 08.00 samen met de kids weer een nieuwe dag te beginnen.
Die begon natuurlijk met een ontbijtje, maar daarna snel de boot weer in het midden van de Bevert gelegd, zodat er tenminste weer een paar honderd keer van de boot af gesprongen kon worden.
We hadden gisterenavond wat pelpinda’s geknabbeld, maar waren deze vergeten binnen te halen. Er is in de nachtelijke uren dan ook bezoek geweest die deze delicatesse ook wist te waarderen en het restant mee naar huis heeft genomen. We vermoeden, aan de hand van het pootafdrukje, een of meerdere eekhoorns.
Het opruimen van het kampement was even een karwijtje, maar daarna de motor gestart en opgestoomd naar het Gat van Patsy, waar het ook heel goed bootjespringen is. Daar hebben we ook geluncht en wat uitgerust. Daarna kwam het verzoek of we nog verder gingen varen, en toen hebben we de Aakvlaai bezocht. Dit is een aangelegd terrein waar botenbezitters gratis mogen afmeren en de dag luierend kunnen doorbrengen. Het staat echter bol van de verboden: geen honden, niet hard varen, geen alcohol. Ik kan zeggen dat ik in 10 minuten al 12 overtredingen van deze regels had waargenomen. Kniesoor die erop let. “Er lagen leuke bootjes bij, maar niet zo mooi als jij, Patsy “ (vrij naar Herman van Veen).
En toen zat het er weer op. Op ons gemak zijn we weer naar het Jeppegat gevaren, de boel overgeladen in de camionette en de kinderen weer bij hun paps en mams afgezet, alwaar ze waarschijnlijk vroeg naar bed zijn gegaan. Het was een mooie belevenis. Zie de bijgevoegde foto’s.








































[ad_2]

Source

Geef als eerste een reactie

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*