Vertrek Jeppegat: 12.32 uur
Aankomst Jeppegat: 16.26 uur
Weer: aanvankelijk half bewolkt, 26 °, windkracht ZW 2. Later geheel bewolkt, windkracht W 3/4
Omdat ik gisteren schade had opgelopen, ben ik vandaag weer teruggegaan naar de Patsy om dit te repareren. Met een doosje Rotadrill schroeven, een tube siliconenkit en een potje constructielijm moest dit te verhelpen zijn.
Omdat het weer erg vriendelijk was bedacht ik dat ik de reparatie net zo goed in Het Gat Van Patsy kon uitvoeren. Kon ik een stukje varen, lekker in de zon liggen en de klus klaren. Drie vliegen in één klap.
Dus op de fluistermotor koers gezet en 3 kwartier later gearriveerd in voornoemd gat. Anker uitgeworpen en ankebal gehesen. En ik lag nog geen vijf minuten toen de wind naar west draaide recht op het gat, en flink toenam naar een stevige kracht 3/4. En dus had ik een uitdaging. Op mijn fluistermotor kom in met zo’n wind op kop niet het gat uit. Sterker nog, de kans dat ik op de kant werd gewoeid was zeer aanwezig. Dus ben ik aan de reparaties begonnen want ik kon geen kant op.
Na de reparatie een bammetje en een tas koffie. En het bleef maar waaien. Dus moest er iets gebeuren anders zat ik er om middernacht nog. Wind is natuurlijk een dynamisch gebeuren en af en toe zet het aan, en soms is er een luwte. Ik heb zo’n luwte afgewacht en mijn roer met touwen vastgezet. Het anker zat aan de voorsteven, dus moest ik snel zijn. Ik gaf fluistermotor volle charge en als een speer vloog ik naar het voordek om het anker in te halen. Dit moest natuurlijk snel gebeuren, want trossen in het water met draaiende motor is vaak aanleiding voor ellende. Maar het moment was goed uitgekozen en voor ik het anker op dek had, had ik al voorwaartse beweging en verlieten we langzaam maar zeker het Gat Van Patsy.
Door de snelle handelingen was samen met het anker een aanzienlijke hoeveelheid modder en drek mee op het voordek gekomen, dus voor dat ik weer op het Middelste Gat van het Zand opging, weer even geankerd, maar nu in de luwte en even schoonschip gemaakt.
Daarna weer op de fok terug gezeild naar het Jeppegat. Bij aankomst meerpaal 40 kreeg ik het fokzeil niet helemaal terug ingedraaid, dus met een klein puntje fok zo de box ingedraaid en terwijl ik klaarstond met trossen en pikhaak, werd ik met zeer langzame vaart perfect op de plaats gelegd en was er geen centje pijn. “Zo!” zei een toevallig passerende passant. “Dat heeft u vast vaker gedaan!” Ik was zo trots als een pauw!