Dag 12

[ad_1]
Kroatië

Dag 12

Het lijkt op deze maandag drukker dan in het weekend. Onze vriend Tigo verklaarde dat dit komt omdat vrijdag en zaterdag de bootwissels zijn. De huurvessels moeten dan ingeleverd zijn en worden daarna weer aan de volgende verhuurd.

Er liggen hier flink wat schepen in de haven die een jaar of twee geleden een goede opknapbeurt heeft gekregen en aan de noordzijde is uitgebreid zodat er nog meer schepen kunnen liggen. Dat was wel nodig volgens mij. Het viel mij namelijk op dat de Kroaten, en met name de eilanders, vaak de vreemde behoefte hebben om een boot in de voortuin te leggen. Dus de uitbreiding was meer dan welkom, of men heeft wellicht voor ramp- en tegenspoed voor de zekerheid een vaartuig in de tuin, zodat men zich snel uit de voeten kan maken. Dat zou ook kunnen natuurlijk.

De boten komen in alle formaten en types. Van onbehoorlijk grote dikke catamarans, waarvan een fokkeschoot even veel kost als dat mijn maandsalaris groot is, tot haast vergane, afgebladderde roeischuitjes die hier door de inwoners gebruikt worden om een visje voor het avondeten te gaan vangen. En natuurlijk alles wat er tussenin past. Een oude man zat in een op de Patsy gelijkend zeilbootje te knutselen en we raakten een beetje aan de praat. (De Patsy is mijn eigen zeilbootje) Hij had het bootje in de oorlog opgedaan, en omdat hij geen geld voor benzine of diesel had, er een mast en wat zeil opgebouwd. Want de wind is gratis!

Wat ook opvalt is het groot aantal Zweden, Denen en/of Noren hier aanwezig. Van de week zag ik een Wallander achtig type met een op de hoofdrolspeelsters van de Brug lijkende dame achter ons in het restaurant zitten, waarschijnlijk een sinistere moord op te lossen, of te beramen, want zo zijn die Scandinavische crimi’s!

Het bevreemd ons ook dat er veel Amerikanen op visite zijn. De lieden van de andere kant van de Atlantische oceaan weten vaak ternauwernood Europa op een globe aan te wijzen maar hebben toch dit pareltje in de Adriatische zee weten te vinden. Ze gedragen zich keurig hoor; beter dan die Limey’s (zoals wij bij de marine onze collega’s van het Verenigd Koninkrijk noemden).

Nederlanders hebben we niet of nauwelijks waargenomen. Ja, Tilly was er ook met haar Kroatische man, maar die woont hier drie maanden per jaar. Zij hebben een goedlopend restaurant ergens in Drente en gooien dat wanneer mogelijk dicht om hier de nodige inspiratie op te doen voor hun menukaart. Wij kennen elkaar van ons vorig bezoek en kwamen hen gisteren tegen toen zij net wilde uitvaren met hun speedbootje. De uitnodiging om vandaag mee te varen hebben we beleefd afgeslagen, want we zijn nog een beetje wiebelig na het feestgedruis van gisteren na de klinkende overwinning van de Kroatische voetballers.

Na een fikse wandeling door het oude centrum hadden we weer wat inspiratie opgedaan voor de locatie van ons avondeten. Dat werd restaurant Nauta, waar we goede herinneringen aan hadden. Zo ook de uitbater, die ons als verloren zonen terug verwelkomde en ons een overheerlijk maal heeft voorgezet, met accompagnerende wijn. Het was een warm weerzien.

[ad_2]

Source