17

[ad_1]

Het is crisis vrienden! Ik type dit verhaaltje met het laatste pinneke batterij op mijn iPad. Verder ligt alle apparatuur aan de zon. Sinds de eerste dag van deze vakantie worden alle batterijen, en dat zijn er nogal wat, opgeladen middels zonnekracht. De eerste week konden we niet anders want in onze knalgele autocaravana was geen elektra aanwezig, en waren we aangewezen op de mobile zonnepaneeltjes die ik voor een habbekrats in een webwinkel uit Oost-China heb weten te bemachtigen.

Dat werkte allemaal erg goed, en toen we de tweede week in ons boshuisje terecht kwamen hebben we dit gewoon voortgezet. Want er gaat wat energie om tijdens zo’n vakantie hoor! Ik heb het over iPhone’s (2), iPads (2), e-readers (2), camera’s (3), drones (1) en diverse backup batterijen en powerbanken.

En nu is dat moment aangebroken dat alles in één keer allemaal leeg is. Gelukkig schijnt de zon hier met al zijn kracht dus de crisis zal over n uurtje wel weer overgewaaid zijn, maar pffff, stel je voor!

Dat alles leeg is, komt doordat we gisteren zijn gaan wandelen, en dat heeft iets langer geduurd dan gepland. Het idee was een uurtje of twee te kuieren en daarna te gaan lunchen. Na vijf uur bergbeklimmen en afdalingen in de kuiten was het toch iets anders verlopen dan bedacht.

We waren op advies van Carmen naar El Castañar de El Tiemblo getogen, want dat scheen waanzinnig mooi. Zonder verder vooropgezet plan sprongen we in de auto, volgden we de bewegwijzering en kwamen uiteindelijk op een onverharde weg die nog 5 kilometers zou voortduren. Nu heb ik de afgelopen dagen al genoeg over gaten en kuilen genavigeerd dus ik zei tegen mijn echtgenoot dat ik hier niet veel zin in had. Honderd meter terug had ik ook een informatiebord met wandelroutes gezien en ongetwijfeld was dat ook een mooie route, anders hadden ze er geen informatiebord aan besteed.

De wandelroute was maar 4,7 kilometer en leidde ook naar het punt waar we uiteindelijk terecht zouden moeten komen. Wat niet werd verteld (gelogen, we hebben het niet goed gelezen) is dat het traject een stijgingspercentage van minstens 26% had.

Maar goed, het was spectaculair. In deze streken zijn de bergen voornamelijk begroeid met pijnbomen, en als er een beekje stroomt zul je wat populieren tegenkomen, maar dan heb het verder wel gehad. Maar El Castañar heet zo omdat er een hele berghelling vol met kastanjebomen staat.

Normaal gesproken zijn hier alleen in oktober georganiseerde wandelroutes, want dan zijn er spectaculaire herfstkleuren van deze bomen te zien, wat men hier niet gewoon is. Maar gelukkig is deze tijd van het jaar ook schitterend omdat de kastanje dan bloeit met lange lichtgroene slierten van de mannelijke voortplantingsonderdelen, waardoor de berghelling in vuur lijkt (gelukkig) te staan. De vrouwelijke delen zijn uiteindelijk de prikkelbolsters waar de vruchten zich in ontwikkelen en zijn nu nog niet of nauwelijks zichtbaar.

Hoe deze kastanjes hier nu terecht zijn gekomen verteld het verhaal helaas niet en zijn we vol vragen terug gekeerd naar de auto. U had ons moeten zien toen we eenmaal thuis weer uitstapten met 7,5 km klimmen in de kuiten. Gelukkig zijn daar geen beelden van.

[ad_2]

Source