[ad_1]
U kent het vast, vrienden en vriendinnen, zo’n liedje dat je op vakantie hoort en dat dan een blijvende herinnering vormt. Voor ons is dat deze vakantie het nummer Mon Amour, en dan niet de versie van een bekende Volendamse band, maar van een Spaans duo, Zzoilo & Aitana, wat in een remix versie hier een hitje is. We konden de radio niet aanzetten of het werd weer uitgezonden.
We zullen dit nummer komende tijd gaan missen want aan alles komt een eind, en zo ook aan onze longstay hier in Portugal. Als u dit leest zijn we onderweg naar huis, of misschien al wel daar gearriveerd. Maar dat we er de pest in hebben zult u begrijpen.
Ik had u van tevoren al gewaarschuwd: we gingen deze workation, zoals dat met een moderne samenstelling heet, geen uitgebreide activiteiten ontplooien. Er was werk aan de winkel en onze energieniveau’s moesten opgeschroeft worden.
Tuurlijk hebben we onze uitstapjes naar Luz, Lagos, Albufeira, Sevilla en Huelva uitgebreid gedocumenteerd. Ik kan alleen maar melden dat we het verder rustig aan gedaan hebben en het strand alhier veelvuldig hebben bezocht. Ik kan daar van alles over vertellen, maar een dag aan zee is een dag aan zee en ik kan over details gaan uitweiden maar dat is nauwelijks interessant. Wel is er altijd zand. Overal. Van de strandtas tot tussen de meegebrachte boterhammetjes, en te midden van tenen en andere lichaamsdelen en overige plaatsen. Zand. Gelukkig had onze douche een standje zandverwijdering, want mede door het vele insmeren met zonnebrandolieën- en creme’s blijft het nog uren aan uw lijf geplakt en is een laf straaltje zoals je dat in menig vakantiewoning hebt, niet afdoende.
Na de strandbezoekjes hebben we, als goede toeristen betaamd, de lokale economie weer een impuls gegeven, zij het voornamelijk in de horeca sector, maar daar profiteert iedereen van mee. Dat werkt natuurlijk door naar de groothandels en landbouw en wat al niet meer.
De Portugese keuken is niet heel verfijnd, maar naturel en smaakvol en men houdt van grote porties. En net als in Spanje is men geen grote fan van groentes. Ja een salade en misschien een groentesoepje, maar dan houdt het ook wel op. Aardappelen zijn ook groente, is een veelgehoorde stelling hier. Of dat nu gefrituurd of gebakken is, dat maakt niet uit.
Door deze rituelen zijn er wellicht wat hectogrammen aangekomen bij zowel mijn man als bij mij, en zullen we bij thuiskomst op regime moeten om de overtollige pondjes en de gemiste vitamines te compenseren. Tevens zal ik opnieuw de handleiding van mijn fornuis moeten raadplegen, want hoe zo’n ding werkt ben ik na 25 dagen gans vergeten.
Ik dank u wederom voor de belangstelling en hoop u snel weer te kunnen vermaken met verhalen en vertellingen over onze avonturen en belevenissen in den vreemde!
Vejo você em breve! #portugal2022
[ad_2]
Laat een reactie achter